ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΙΖΥΗΝΟΣ

Ο Γιώργος Βιζυηνός, συγγραφέας ποιημάτων, διηγημάτων, παιδικής λογοτεχνίας και φιλοσοφικών, ψυχολογικών και λαογραφικών μελετημάτων, αποτελεί τον πρωτοπόρο της νέας ελληνικής μυθιστοριογραφίας. Είναι, κατά τον Παλαμά, ο "διηγηματογράφος ποιητής", η δε αφήγησή του συμπλέκει τη μνήμη με τη φαντασία και διαπλέκει ένα εν δυνάμει μυθιστόρημα, που πραγματεύεται συναφή ζητήματα από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Τα έξι "ευμεγέθη και μη αποστέργοντα το περίπλοκον" αφηγήματά του, από τα οποία τα πέντε δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Επτά σε διάστημα μόλις δεκαπέντε μηνών (1883-1884), συνδυάζουν την αυτοβιογραφία με την ψυχολογική και την ιστορική ανάλυση, προβληματιζόμενα ταυτόχρονα για την ίδια τη φύση της λογοτεχνίας. Κυρίαρχο θέμα τους η διαφορά: αρσενικού και θηλυκού (γένους ή φύλου), οικείου και ξένου, γνωστικού και τρελλού, ευρωπαίου και ανατολίτη, χριστιανού και μωαμεθανού, εν τέλει δε ζωής και θανάτου, βίου και λόγου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ ΤΑ ΔΙΑΠΛΟΚΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ: ΜΕΤΑΞΥ ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΜΥΘΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΘΥΓΑΤΡΟΣ ΚΑΙ «ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΜΟΥ»: ΡΗΤΟΡΙΚΟΣ ΕΝΙΚΟΣ Η ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΟΣ ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ; ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΣΤΟ «ΜΕΤΑΞΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΙ ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ»: Η ΘΑΛΑΣΣΑ, Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ ΠΡΟΘΕΣΗ: Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΣΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑ «ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΦΟΝΕΥΣ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ ΜΟΥ» ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΗΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ: «ΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΑΙ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ» ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ ΜΕΤΑΞΥ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΣ: Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΣΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑ «ΤΟ ΜΟΝΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΤΑΞΕΙΔΙΟΝ» ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ Η ΤΑΞΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΤΗΣ: Ο ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΟΥΜΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΟΣ ΣΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑ «ΜΟΣΚΩΒ-ΣΕΛΗΜ» ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΕΠΙΛΟΓΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ