ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ, 1994 - 1996

«Η πρόκληση του ΑΓΕΕΘΑ»:
Το έργο του ΑΓΕΕΘΑ με συγκινούσε ιδιαίτερα. Το προσέγγιζα με πνεύμα προσφοράς προς τις ΕΔ και την πατρίδα. Δεν με συγκινούσαν τα «κοσμικά μεγαλεία», αντίθετα με κούραζαν, δεν ταίριαζαν στον χαρακτήρα μου. Άλλωστε στο ΠΝ ήταν ολοφάνερο ότι δεν τα πήγαινα καλά με ό,τι χαρακτηρίζεται ως «κοινωνικότητα». Με ενέπνεε ο ασκητικός βίος.
Μετά την αποστρατεία μου στράφηκα ιδιαίτερα στη μελέτη γεωπολιτικών/στρατηγικών αναλύσεων και της ιστορίας. Θεωρούσα και τα δύο ως αναγκαία πεδία γνώσης. Στις συναντήσεις μου με τον Ανδρέα Παπανδρέου (1979-1995) κυριαρχούσε η γεωπολιτική/στρατηγική ανάλυση-προσέγγιση των διεθνών εξελίξεων. Από τις πρώτες στιγμές που διεφάνη στον ορίζοντα το ενδεχόμενο επιλογής μου ως ΑΓΕΕΘΑ άρχισε παράλληλα να σχηματοποιείται το όραμά μου. Στους προκαταρκτικούς στόχους συμπεριλαμβάνονταν:
-Μαχητική ισχύς και ετοιμότητα των ΕΔ
-Έμπνευση ηθικών αξιών και λιτότητας στον στρατιωτικό βίο
-Αναβάθμιση του πατριωτικού αισθήματος και της επαγγελματικής συνείδησης
-Υπερηφάνεια γι' αυτό που προσφέρουμε στις ΕΔ
-Αντίσταση σε συμβιβασμούς και πιέσεις του εξωτερικού παράγοντα
Η έφεση για αλλαγές στην οργάνωση, στη λειτουργία, στη σχεδίαση κ.ά. βρέθηκε απέναντι στην αδράνεια του συστήματος, στην αντίσταση αποδοχής του καινού. Αυτή ήταν η πραγματικότητα. Τα πράγματα για να αλλάξουν θέλουν χρόνο και υπομονή