ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΧΩΜΑ
ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΧΩΜΑ
Μια συλλογή ηχηρή, γεμάτη σκούρα χρώματα. Το ποιητικό πρόσωπο αλλάζει σταδιακά από πρώτο σε τρίτο, καταλήγει δηλαδή απρόσωπο, όπως η εποχή μας. Στη σύγχρονη πραγματικότητα οι έννοιες κλυδωνίζονται. Στόχος της συλλογής αυτής είναι μια αίτηση αποκατάστασης των λέξεων. Η ποίηση παλεύει να εμφυσήσει τον έρωτα στην καθημερινότητα? όχι ως απάντηση στη σύγχρονη παρακμή και νοσηρότητα, αλλά ως ερώτηση επανάστασης και συνάμα κραυγή πόνου.
Η ποιητική συλλογή Μια χούφτα χώμα έλαβε Τιμητική Διάκριση στον 2ο Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό «Γιώργος Ν. Κάρτερ» τον Νοέμβρη του 2017.
Απόσπασμα:
Θέλω να βρεθώ σ’ έναν χώρο κλειστό.
Μορφές γεμάτες αιχμές πληγώνουν την ανάσα μου.
Ο χρόνος ανοίκειος αντίπαλος.
Ποιανού η σκέψη αντανακλάται και ηχεί;
Ποιανής ο πόνος ουρλιάζει έλεος;
Ποιος νεκρός προσμένει την ανάσταση;
Ποιος ζωντανός τη σταύρωση;
Η Γένεση ημέρα πρώτη.
Η Πτώση ημέρα τελευταία.
Και γω θέλω να βρεθώ σ’ έναν χώρο ανοιχτό.
Χωρίς σήμαντρα, οικεία σήματα.
Η Γένεση ημέρα τελευταία.
Η Πτώση ημέρα πρώτη.
Ο χρόνος φίλος.
Ο τόπος πόνος.
Η ανάσα πνιγερή παγώνει και καίει.
Παγώνει και σπάει.
Θραύεται το σώμα.
Και γω προσφέρω θυμίαμα
μόνο
λίγο θυμό.
Οικογένεια: Θέατρο, Ποίηση
Ομάδα: Ποίηση
Κατηγορία: Ελληνική Ποίηση
Υποκατηγορία: Νεοελληνική ποίηση