Ο ΓΕΡΩΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΗΣ

[...] Ο Γέρων Ιερώνυμος μας ήρθε από μεγάλη στεριά, όπως θα έλεγε ο Κόντογλου. Μας ήρθε από τα άγια χώματα της Ανατολής: από την Καππαδοκία, πού την ετίμησαν και την εδόξασαν τόσοι μάρτυρες και όσιοι της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Κι ήρθε με τους συμπατριώτες του στην πατρίδα μας, κουβαλώντας μέσα του πεντακάθαρη την πάντιμη παράδοση της Ορθοδοξίας. Εγκαταστάθηκε στο νησί του αγίου Νεκταρίου κι έγινε ο φύλακας άγγελος των φτωχών και των αδυνάτων και το ακούραστο αλεξικέραυνο της οργής του θεού, γιατί με τις άγιες προσευχές του ήταν ο σοφός σύμβουλος και ο ακαταπόνητος προστάτης των μετανοούντων αμαρτωλών, που έτρεχαν να βρουν παρηγοριά και στήριγμα κοντά του. Δεχόταν όλον τον κόσμο, χωρίς καμιά διάκριση. Κι όταν ακόμη πήγε με το Παλαιό Ημερολόγιο, έμεινε απαράλλαχτα ο ίδιος πνευματικός και Γέροντας για όλους, πάνω από τις άκαιρες διαμάχες των διαφόρων φανατικών: ένας ένθερμος πιστός της ουσίας της Ορθοδοξίας! Αν σε κάποιους φαίνεται κάπως υπερβολικός τούτος ο λόγος, ας διαβάσουν με προσοχή τις σελίδες που ακολουθούν και θα το διαπιστώσουν και αυτοί οι ίδιοι.
Οι οδηγίες και οι πνευματικές νουθεσίες του, με την κάπως έντονη μικρασιατική προφορά του, ήταν απλές και πρακτικές, αλλά η σοφία των λόγων του ερχόταν κατευθείαν από την αγία Γραφή, τους αγίους Πατέρας, τους βίους των Αγίων, τη λειτουργική και υμνογραφική παράδοση τής Εκκλησίας μας. Είχε την ικανότητα και τη διάκριση ν' απομονώνη και να φωτίζη κάθε φορά και σε κάθε ειδική περίπτωση την αρετή που έπρεπε, για να οικοδόμηση την ψυχή που τον πλησίαζε. Ήταν ήμερος και ήρεμος και μια γλυκύτητα χυνόταν απ' τα χείλη και τα μάτια του, έστω κι αν η έκφρασή του γινότανε κάπως τραχεία ενίοτε.
[...]
(από τον πρόλογο του βιβλίου)