Τα Μετέωρα είναι ένα σύμπλεγμα εκατοντάδων μεγαλύτερων ή μικρότερων βράχων που υψώνονται επιβλητικά πάνω από την πόλη της Καλαμπάκας, κοντά στα όρη Κόζιακας και Χάσια. Δίπλα τους ο ποταμός Πηνειός, αφήνοντας πίσω του την οροσειρά της Πίνδου, εισβάλλει στη θεσσαλική πεδιάδα. Στα νοτιοανατολικά αναδύεται ο ασβεστολιθικός βράχος της Θεόπετρας με το περίφημο σπήλαιο, στο οποίο κατοικούσαν άνθρωποι από τη Μέση Παλαιολιθική περίοδο μέχρι τη Νεολιθική.
Μετέωρα επίσης ονομάζονται και οι ιερές μονές που από τον 14ο αιώνα άρχισαν να κτίζονται πάνω στους επιβλητικούς και απόκρημνους βράχους. Μέχρι τον 18ο αιώνα είχαν κτιστεί και είχαν κατά καιρούς κατοικηθεί από μοναχούς πάνω από 40 μοναστήρια, κελλία και ασκητήρια.
Η ονομασία Μετέωρα είναι νεώτερη και δεν αναφέρεται από τους αρχαίους συγγραφείς. Γύρω στα 1340 μ.Χ. ο όσιος Αθανάσιος ο Μετεωρίτης, κτίτορας της μονής Μεταμορφώσεως του Μεγάλου Μετεώρου, διάλεξε ως τόπο αναχώρησής του τον Πλατύ Λίθο ή Πλατύλιθο και τον ονόμασε Μετέωρον, ονομασία που έμελλε να καθιερωθεί και να γενικευθεί για το σύνολο των μετεωρικών βράχων και μοναστηριών.
Η λέξη μετέωρος προέρχεται από τις λέξεις "μετά" και "αείρω" και σημαίνει "αιωρούμενος, κρεμασμένος στο κενό, μεταξύ ουρανού και γης". Στον βίο του οσίου Αθανασίου του Μετεωρίτη βρίσκουμε και την ονομασία λιθόπολις, ενώ η αγιοστεφανίτισσα μοναχή Θεοτέκνη τα έχει αποκαλέσει "Το πέτρινο δάσος των Μετεώρων". Η πέτρινη πολιτεία των Μετεώρων έχει επίσης αποκληθεί από τον διαπρεπή Γάλλο αρχαιολόγο και περιηγητή Λέοντα Εζέ (Leon Heuzey) "Θηβαΐδα των Σταγών".
Το πέτρινο δάσος των Μετεώρων σχηματίζει ένα από τα θαυμαστότερα και υποβλητικότερα τοπία. Εδώ οι αναχωρητές μοναχοί βρήκαν τον καταλληλότερο τόπο για την ασκητική βιοτή τους. Αλλά και οι επισκέπτες, ανεβαίνοντας στους βράχους και στα μοναστήρια των Μετεώρων, μετά από επίπονη σωματική δοκιμασία, νιώθουν δέος και έκσταση, αισθάνονται σαν να περπατούν στη "γέφυρα την μετάγουσα τούς εκ γης προς ουρανόν". Η επίσκεψη στα αγιομετεωρίτικα κάστρα με το

Δείτε Σχετικά βιβλία