Η Νέα Ελληνική είναι η μετεξέλιξη των προηγούμενων μορφών της Ελληνικής Γλώσσας. Έχει δική της συντακτική και γραμματική δομή, την οποία κάθε Έλληνας έχει καθήκον και συμφέρον να σέβεται και να μελετάει συστηματικά.
Καθήκον, γιατί η γλώσσα είναι ο ισχυρότερος συνδετικός κρίκος για τους ανθρώπους που αποτελούν ένα έθνος γιατί είναι το πιο ζωντανό στοιχείο της παράδοσης του λαού.
Συμφέρον, γιατί τα στηρίγματα της κοινωνίας είναι δύο: η οικονομία της και η γλώσσα της γιατί η τέλεια εκμάθηση της γλώσσας προϋποθέτει αγάπη για τη μόρφωση, την καλλιέργεια διαμέσου της μεθοδικής μελέτης προϋποθέτει πνευματικά ενδιαφέροντα, ανωτερότητα σκέψης και πράξης.
Είναι αδύνατο να αξιοποιηθούν όλες οι πνευματικές ικανότητες των ανθρώπων, αν δε σπουδάσουν τέλεια τη μητρική τους γλώσσα ή τέλος πάντων κάποια γλώσσα.
Επειδή, όμως, όποιος τελειώνει κάποιο σχολείο ή πανεπιστήμιο δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι γνωρίζει και την ελληνική γλώσσα, τη μητρική του γλώσσα, απαιτείται συνειδητοποίηση της αξίας της γλώσσας και ευσυνείδητη συστηματική και μακροχρόνια προσπάθεια για την τέλεια εκμάθησή της.
Οι νέοι και οι νέες που ξέρουν πολύ καλά τη μητρική τους γλώσσα αισθάνονται ασφαλείς, δυνατοί και ικανοί να πετύχουν αυτό που επιθυμούν. Δεν υπάρχουν γι' αυτούς δυσκολίες αξεπέραστες.
Αντίθετα, όσοι δεν ξέρουν τη γλώσσα σημαίνει πως είναι αμελείς, άρα αμαθείς και αισθάνονται αβεβαιότητα για το μέλλον.
Απαραίτητα βοηθήματα:
1) ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ του ΜΑΝΟΛΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ, ΑΝΑΤΥΠΩΣΗ 1991 (της έκδοσης τον 1941).
2) ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ, εκδόσεις Ο.Ε.Δ.Β.
3) ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟ των ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΣΜΑ - ΣΑΡΙΣΧΟΥΛΗ ΣΤΡΑΤΟΥ, Εκδόσεις 2002, Θεσσαλονίκη 1988.
4) Ένα μονοτονικό ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ
-ερμηνευτικό
-συνωνύμων
-αντιθέτων
-ετυμολογικό.