ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ
ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ
Κοιμισμένα ζώα πάνω σε κινούμενη άμμο με ταΐζουν σχέδια από λάδι. Ένα, ξέρει να βάζει λουλούδια κομπάρσους, να ζαλίζει με τα γαμψά του νύχια τις σφαίρες από πάνω του και τα ωοειδή σχήματα. Ο ήλιος τους για ενθύμιο δικό μας. Τα ιμάτια που ξέθαψαν τα δέρματά τους είναι αόρατα. Ακούγονται σαν ξερόβηχες. Χυδαίος ο κανόνας που επιβάλλουν. Κάτω απ' τη γλώσσα μου η παράθλαση, αν κι έπαψα να βυζαίνω. Μπροστά μου αντιλυσσικό υγρό μέσα σε πορσελάνη. Δεν ήταν ζώα. Μόνο ζωόμορφα ψαλτήρια. [Από την έκδοση]
Οικογένεια: Θέατρο, Ποίηση
Ομάδα: Ποίηση
Κατηγορία: Ελληνική Ποίηση
Υποκατηγορία: Νεοελληνική ποίηση