FAI

Η FAI (Federazione Anarchica Iberica), από το 1927 έως το 1939, αποτέλεσε την πιο τρομερή αναρχική οργάνωση που υπήρξε ποτέ. Με το λόγο και τα όπλα, οι αγωνιστές της FAI οργανώνονταν για να δράσουν. Όπως έχει γράψει ο Μ. Μπούκτσιν -στον οποίον ανήκει και η συγγραφή του πρώτου κειμένου του βιβλίου-, "η οργάνωση [FAI], καθώς αποτελείτο από μέλη νεαρής ηλικίας που στην συντριπτική τους πλειοψηφία ανήκαν στην εργατική τάξη, είχε όλα τα μειονεκτήματα αλλά και τις θαυμαστές ιδιότητες του απανταχού προλεταριάτου. Έθετε τη δράση πάνω από την ιδεολογία, το θάρρος πάνω από τις επιφυλάξεις, τον αυθορμητισμό πάνω από τη λογική και την εμπειρία".
Η FAI μας εμπνέει. Γιατί τα μέλη της μοιάζουν να έχουν αδυναμίες που βλέπουμε στους εαυτούς μας και στους συντρόφους μας. Γιατί μοιάζουν να έχουν μια τρέλα και μια ψυχή και μια δημιουργική "παραφορά" που όμοιές τους συναντάμε σε όλες τις σημαντικές περιόδους της ιστορίας των επαναστάσεων και των ανατροπών (αλλά και στις δικές μας μικρές ιστορίες ανατροπής). Τα μέλη της FAI είναι πολύ "ανθρώπινα", όσο κι αν έχουμε συνηθίσει να τα βλέπουμε σαν επικές, καθαγιασμένες φιγούρες με τις σημαίες υψωμένες ψηλά. Στις οργανωτικές συναντήσεις που κάνουν -και στις οποίες αναφέρεται το κείμενο του Casas- προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις σε ερωτήματα που συνηθίζουν έως σήμερα να δίνουν το βασανιστικό παρόν τους, με διαφορετικό τρόπο αλλά με την ίδια ουσία, και στις δικές μας συζητήσεις. Για αυτό ακριβώς μας απασχολεί ο τρόπος που οργανώθηκαν. Γιατί είναι άνθρωποι σαν κι εμάς και τους συντρόφους μας και μας ενώνει με αυτούς, πέρα από τις πολιτικές συμφωνίες, η επιθυμία, η επιλογή, η προτεραιότητα.