ΑΛΙΚΑΜΠΟΣ

Στο παρόν πόνημα, ο συγγραφέας επιχειρεί να μεταφέρει τις γνώσεις που απέκτησε, μετά από συστηματική μελέτη των όσων κατά καιρούς οι ιστορικοί της Κρήτης αναφέρουν για την Κρήτη και ιδιαίτερα για τον νομό Χανίων.
Οι γνώσεις του εμπλουτίστηκαν ακόμη περισσότερον από το λεπτομερέστατο ημερολόγιο που μας άφησε ο Ιωσήφ Λεκανίδης, Γενικός Γραμματέας της Επαν. Επιτροπής του 1895. Θεώρησε υποχρέωση του αλλά και έντονη την επιθυμία να μεταφέρει συνοπτικά,δια του παρόντος,τα ιστορικά γεγονότα στις μέλλουσες γεννιές. Η συνοπτική του αυτή εργασία, αναφέρεται στη γενέτειρα του επαρχία, τον Αποκόρωνα και ειδικά στο χωριό του, τον Αλίκαμπο.όπου έζησε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια και κρύβει στα σπλάχνα του ολόκληρο το ριζικό σύστημα της οικογένειας του. Σ΄αυτή του την εργσία δίνει συνοπτικά τις ιστορικές καμπές του τόπου του, που είναι η μήτρα που γεννά αγωνιστές αλλά και κέντρον των εκάστοτε απελευθερωτικών αγώνων, επιβεβαιώνοντας το ότι η ζωή είναι δώρον Θεού αλλά η ελευθερία αποτέλεσμα ηρωίκών πράξεων και θυσιών.
Σ' αυτά τα μέρη δικαιώνεται πλήρως η Σωκρατική φιλοσοφία, « Το θεμέλιο της φιλοσοφίας είναι η εναρμόνηση του εσωτερικού μας κόσμου με το εξωτερικόν περιβάλλον». Εκτενέστερη αναφορά γίνεται στα βασικά στοιχεία του χωριού του, τον Αλίκαμπο, όπως η μεγάλη έκταση της επικράτειας των εδαφών του, οι αρχαιολογικές του περιοχές, οι αξιόλογοι κάτοκοι του της νεότερης περιόδου και σ΄αυτούς που συνέβαλαν στην πολιτιστική και πνευματική του ανάπτυξη.
Τέλος αναφέρονται οι διαχρονικοί αγώνες και οι επίδοξοι κατακτητές, με έμφαση στην περίοδο της Ενετοκρατίας και την ολική καταστροφή, της τότε κωμόπολης του Αλικάμπου, από τον Ενετό στρατηγό Λουκίνο Δαλφέρμη στις 20/4/1528.
Οι κάτοικοι του ορεινού αυτού χωριού, με τις όλο πέτρες λοφώδεις εκτάσεις του, γνωρίζουν πολύ καλά το αξίωμα της ζωής, ότι Θείος νόμος είναι ν΄αγωνίζεται ο άνθρωπος τον καλό και τίμιο αγώνα, γιατί μέσα εκεί βρίσκεται το νόημα της ζωής. Θα αγωνίζομαι όσο ζώ αλλά θα ζώ αγων