ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΧΟΡΟ

Στον χώρο της εκπαίδευσης, τόσο η μελέτη των σύγχρονων παιδαγωγικών μεθόδων όσο και η ίδια η εμπειρία της διδακτικής πράξης οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι ο διδασκόμενος (εφεξής ο μαθητής) προσέρχεται κατά κανόνα στο μαθησιακό περιβάλλον με ποικίλα ενδιαφέροντα και με διαφορετικά κίνητρα. Εμείς οι δάσκαλοι είμαστε αυτοί που πρέπει να του προσφέρουμε τις κατάλληλες μαθησιακές συνθήκες, ώστε να μπορέσει να γνωρίσει και να κατανοήσει το εκάστοτε γνωστικό αντικείμενο. Αυτό που συμβαίνει στην ουσία στο μαθησιακό περιβάλλον είναι ότι ο κάθε μαθητής έχει την τάση να προσεγγίζει τη γνώση με έναν δικό του τρόπο. Μέσα από τα μαθήματα, ο μαθητής καλείται να διακρίνει τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των διαφόρων τρόπων εκμάθησης, προκειμένου να εντοπίσει τελικά από κοινού με τον δάσκαλό του ποιος είναι ο δικός του τρόπος προσέγγισης του γνωστικού αντικειμένου.

Ακολουθώντας την τρέχουσα άποψη στον χώρο της Παιδαγωγικής θεωρούμε ότι τρεις είναι, σε γενικές γραμμές, οι δυνατοί τρόποι εκμάθησης. Ο πρώτος, γνωστός ως ολιστικός (holistic), είναι αυτός στον οποίο εξαρχής οι μαθητές καλούνται να προσεγγίσουν τον στόχο κατανοώντας το αντικείμενο στην ολότητά του. Ο δεύτερος, καλούμενος σειραϊκός (serialist), εκφράζει έναν τρόπο πρόσληψης της γνώσης στον οποίο οι μαθητές εστιάζουν αρχικά την προσοχή τους στις λεπτομέρειες και τις λογικές συνδέσεις και μόνον προς το τέλος του μαθήματος αντιλαμβάνονται το σύνολο του αντικειμένου. Τέλος, ο τρίτος τρόπος εκμάθησης είναι ο πολυμορφικός (versatile), σύμφωνα με τον οποίο στόχος μας είναι να βοηθήσουμε τους μαθητές να αναπτύξουν την προσαρμοστικότητά τους υιοθετώντας εκούσια, κατά την εκτέλεση ορισμένων ασκήσεων, ακόμη και τους λιγότερο οικείους σε αυτούς τρόπους εκμάθησης. Βέβαια οι τάσεις και οι προτιμήσεις των μαθητών είναι συχνά ισχυρές και ενδέχεται να είναι δύσκολο να τροποποιηθούν. Αυτό ακριβώς είναι που κάνει την επιλογή τόσο του διδακτικού υλικού όσο και της μεθόδου εκμάθησης τόσο σημαντική, προκειμένου ο δάσκαλος να επιτρέψει σ