ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Τα γεγονότα εξελίσσονται το έτος 1982. Αθήνα-Σαλβαδόρ.

Σημασία για μένα δεν έχει να ανακαλύψεις τους ιδεολογικούς μου στοχασμούς και αν έμμεσα πιστέψεις ότι στοχεύω κάπου... Μήπως εσύ "καλύπτεσαι" αν αρνηθείς τις θέσεις σου;

Δεν το νομίζω. Εκείνο που πρωτεύει είναι ο πόθος για Ειρήνη στους Λαούς. Αν η πολιτική παράταξη που ανήκεις, αποδοκιμάσει τις θέσεις μου, είναι σαν να φτύνει στους τάφους των φτωχών Λαών όλου του κόσμου που πέθαναν "νεκροί". Μιλώ από θέση "ισχύος του αδύνατου Λαού", γιατί προέρχομαι απ' την τάξη του. Κι είμαι περήφανη, γιατί μου δίνεται η ευκαιρία να σε προβληματίσω κι όχι να σε εξοργίσω. Δεν είμαι πολιτικός, για να ζητήσω την ψήφο σου. Είμαι το κύτταρο της δικαιοσύνης, της ορφάνιας, της κληρονομικής προσφυγιάς, της φτώχειας, της θυσίας. Βιώματα, που με συνοδεύουν μια ζωή και με ωθούν στον αγώνα για τη δικαίωση του κατατρεγμένου, σ' όποιο μέρος της Γης κι αν βρίσκεται. Εάν εσένα σε γκρεμίζει πνευματικά και σωματικά το αχνισμένο σου πιάτο με το κρέας, εγώ θυμάμαι πόσες φορές το στερήθηκα... Σήμερα, που το κέρδισα με τον αγώνα μου, θέλω να μοιραστώ με όλους τους πεινασμένους της Γης ένα γεύμα που μόνο ο αφοπλισμός και η ΕΙΡΗΝΗ μπορούν να προσφέρουν.

...Προσπάθησα, όσο μπορούσα, να περιορίσω τη μυθοπλαστική φαντασία μου και να στοχεύσω στον αγώνα της πατρίδας σας. Παράλληλα δε, να εντοπίσω και να θίξω τα ευαίσθητα σημεία μιας "άλλης Ειρήνης" που ποθεί χρόνια η Ελλάδα. Πιστεύω πως η εδραίωση της Παγκόσμιας Ειρήνης θα δωρίσει χαρά σ' όλους τους φτωχούς λαούς και θα τους βοηθήσει να κατακτήσουν τη συνισταμένη της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Νιώθω τη μικρή σας Χώρα, σαν να την έζησα χρόνια. Η "δημοσιογραφική αποστολή" στο Ελ Σαλβαδόρ που αναφέρω στο έργο μου, είναι η πορεία Ειρήνης που κάνω με το πνεύμα μου, για να βρεθώ πλάι στον αγωνιζόμενο Λαό σας. Ο θάνατος του Ιταλού Ειρηνιστή Βαλέριου είναι το αποκορύφωμα της θυσίας του δημοσιογραφικού λειτουργήματος. Και δεν είναι λίγοι αυτοί οι άξιοι οδοιπόροι αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους οργανώνοντ