Η ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΡΙΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ "ΚΟΜΠΑΝΙΑΣ" ΤΟΥ ΣΙΜΠΙΟΥ ΤΡΑΝΣΥΛΒΑΝΙΑΣ 17ΟΣ-18ΟΣ ΑΙ.
Η ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΡΙΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ "ΚΟΜΠΑΝΙΑΣ" ΤΟΥ ΣΙΜΠΙΟΥ ΤΡΑΝΣΥΛΒΑΝΙΑΣ 17ΟΣ-18ΟΣ ΑΙ.
μονογραφίας μου για την ελληνική εμπορική Κομπανία του Σιμπίου, το οποίο αφορά στο ουσιαστικό δίκαιο. Περιλαμβάνει πρακτικά και αποφάσεις του Κριτηρίου της Κομπανίας που αφορούν στην επίλυση διαφορών, οι οποίες ανέκυπταν στις σχέσεις των μελών μεταξύ τους και με άλλους ξένους προς αυτήν εμπόρους -Σάξονες, Ούγγρους, Ρουμάνους, Έλληνες ή από διάφορες άλλες εθνοτικές ομάδες της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Το εκδιδόμενο υλικό περιλαμβάνει επίσης πρακτικά που φωτίζουν ποικίλες άλλες δραστηριότητες της εμπορικής αυτής παροικίας, σε σχέση με την τοπική τρανσυλβανική ή την αυστριακή Διοίκηση, την εκκλησία, το σχολείο και την εσωτερική οργάνωση της Κομπανίας.
Τα στοιχεία που μπορεί ο ερευνητής να αντλήσει από τα κείμενα δεν περιορίζονται μόνο στο εφαρμοζόμενο από τη συγκεκριμένη παροικία δίκαιο και στον τρόπο απονομής της δικαιοσύνης. Οι τόποι προελεύσεως και προορισμού των μελών της Κομπανίας, καθώς και όλων όσων εμπλέκονται σε δικαστικούς αγώνες με αυτούς, μαρτυρούν μια δικανική πρακτική η διαμόρφωση της οποίας ιχνηλατείται πολύ πέρα από την ίδια την παροικία. Η πρόσληψη και αφομοίωση θεσμών από άλλα δικαιικά συστήματα, με τα οποία τα μέλη της Κομπανίας έρχονταν σε επαφή, εξυπηρετούσε τις ανάγκες λειτουργίας και τον κύριο σκοπό υπάρξεως της κοινότητάς τους, δηλαδή την επιβίωσή της. Μπορεί έτσι κανείς να παρακολουθήσει τις ανεπαίσθητες αλλαγές και διαφοροποιήσεις που συντελέστηκαν σταδιακά, σε βάθος περίπου εκατόν πενήντα ετών.
Ανάλογο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα στοιχεία για την ομιλούμενη δημώδη γλώσσα και γραφή του 17ου-18ου αιώνα, που χρησιμοποιούν οι αγράμματοι -με ελάχιστες εξαιρέσεις- συντάκτες των πρακτικών για να περιγράψουν τις επίδικες κοινωνικές και οικονομικές σχέσεις. Πρόκειται για έναν χυμώδη και ζωντανό αφηγηματικό και νομικό λόγο, ελλειπτικό μεν και δυσνόητο για τον σύγχρονο αναγνώστη σε ό,τι αφορά τα πραγματικά περιστατικά της υποθέσεως, αλλά σαφή ως προς το διατακτικό της αποφάσεως, ώστε να μην γεννάται αμφιβολία για το πρακτέο.