ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ DISCOVERY ΣΤΗΝ ΑΝΤΑΡΚΤΙΚΗ

`Ως τότε νόμιζαν ότι η γη του Νότου με τη στενόμακρη αδιάσπαστη ακτή της έφτανε ως τον Ανταρκτικό πόλο, γιατί έτσι έλεγε η παλιά επιστημονική γνώση για τη θάλασσα`.Η ιδέα αυτής της υποθετικής ηπείρου γεννήθηκε πολύ παλιά και, παρ` όλο που τίποτα δεν τη στήριξε, διατηρήθηκε με θαυμαστή επιμονή για πολλούς αιώνες. Οι θαλασσοπόροι αμφισβήτησαν την ύπαρξή της, ωστόσο περίεργες αναφορές για την ύπαρξη μιας μεγάλης παγωμένης έκτασης στο νότο υπάρχουν μέσα σε δηλώσεις του Λουντοβίκο ντι Βαρθέμα, του Μάρκο Πόλο, του Αμέρικο Βεσπούτσι, και οι παλαιοί χαρτογράφοι όπως ο Ορτέλιους την σημειώνουν στους χάρτες τους. Μέσα στα πλαίσια της προσπάθειας οριοθέτησης της νότιας αυτής ηπείρου οργανώθηκε και η αγγλική εξερευνητική αποστολή με αρχηγό τον Ρόμπερτ Φ. Σκότ, την πρώτη χρονιά του εικοστού αιώνα. Διαλέχτηκε για την άριστη φυσική και πνευματική του κατάσταση, για τις αρχηγικές του ικανότητες και το εντυπωσιακό παρουσιαστικό του. Είχε μόνο ένα χρόνο στη διάθεσή του για να προετοιμάσει την αποστολή και το γεγονός πως πέτυχε το στόχο του δείχνει πόσο πετυχημένη ήταν η εκλογή του. Το πλοίο του το έλεγαν «Ντισκάβερυ» και μαζί με τους ψυχωμένους συντρόφους του, τον Σάκλετον και τον Γουίλσον, αλλά και το γενναίο πλήρωμα του σκάφους, κατάφεραν να φτάσουν εκεί που πριν δεν είχε πατήσει ανθρώπου πόδι. Στην καρδιά της Ανταρκτικής, στους αιώνιους πάγους του Νότου. Το ταξίδι του «Ντισκάβερυ» κράτησε ως το 1904, χρονιά της επιστροφής του στην πατρίδα. Θεωρείται σημείο αναφοράς στην ιστορία της ανθρωπότητας και σημαντική όσο και ουσιαστική συγκομιδή νέων γνώσεων στην επιστήμη. Και γίνεται ακόμα πιο σημαντικό αν σκεφτεί κανείς ότι τα μέσα της εποχής ήταν μηδαμινά και τα εφόδια ασήμαντα, έτσι που η ανθρώπινη προσπάθεια να φαντάζει υπεράνθρωπη και μυθική. Ο Ρόμπερτ Φ. Σκοτ επιχείρησε κι ένα δεύτερο ταξίδι στην Ανταρκτική, στα χρόνια 1910-1912. Δεν στάθηκε όμως το ίδιο τυχερός. Στο δρόμο της επιστροφής στο πλοίο του, παγιδευμένος μέσα σ` ένα σκηνάκι χωμένο στους πάγους, πέθανε αγκαλιασμένος με του