Μια αληθινή ιστορία χαμένη στους αιώνες και στην πολύτομη ιστορία της Κρήτης.
Ένα χρυσό νόμισμα, δέκα χρυσά δουκάτα, διατρέχει τις σελίδες του βιβλίου και φέρνει το θάνατο σε όποιον ανυποψίαστος το αγγίξει επισφραγίζοντας την κατάρα του πειρατή στον οποίο 'ανήκε' και είχε πει: "Όποιος ακουμπά αυτό το νόμισμα, να πεθαίνει. Να σκοτώνεται με άγριο θάνατο και το αίμα του να πληρώνει για το δικό μου. Όπου κι αν πάει κι όπου κι αν βρεθεί αυτό το νόμισμα να κουβαλά μαζί του την κατάρα μου. Ούτε τα ξόρκια, ούτε ο Θεός να τη διώξει..."

Η ιστορία της Σπιναλόγκας από την εποχή των Ενετών 1578, λίγο πριν το χτίσιμο ης Φορτέτσας στον κόλπο του Μεραμπέλλου και στη συνέχεια επί τουρκοκρατίας, ιταλικής και γερμανικής Κατοχής μέχρι το 1957, που έπαψε να είναι κολαστήριο, Λεπροκομείο.

Μυθιστορηματικά, η αρνητική επίδραση του νομίσματος σταματά όταν ο άντρας της Μαρίνας το πετάει στη θάλασσα. Η γυναίκα του γεννήθηκε στη Σπιναλόγκα από χανσενική μητέρα, υιοθετήθηκε με το νόμισμα ως μενταγιόν στο λαιμό, δώρο των πραγματικών γονιών της και πέθανε πολύ νέα.

Πραγματικά, το νόμισμα υπάρχει ακόμη ανάμεσά μας. Δώρο της θείας Πιπίνας, που παρ' ότι υγιής ακολούθησε τον άντρα της στη Σπιναλόγκα και κάποια στιγμή τα δέκα χρυσά Δουκάτα έφτασαν στα χέρια της, στον ανιψιό της, αδελφό του συγγραφέα.

Ένα βιβλίο ντοκουμέντο για την ιστορία του πολύπαθου κρητικού νησιού, της Σπιναλόγκας.

Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει Ιστορικό Παράρτημα, διότι όπως εξηγεί ο συγγραφέας: "Στη διάρκεια της έρευνας που έκανα για τη Σπιναλόγκα άντλησα και ορισμένα άλλα ιστορικά στοιχεία για την Κρητική Επανάσταση, τα περισσότερα από βιβλία τυπωμένα πριν το 1900, τα οποία βρήκα στη βιβλιοθήκη των προσκόπων του Σουέζ στην Αίγυπτο. Επειδή αργότερα η βιβλιοθήκη καταστράφηκε, για να διασωθεί αυτό το ηρωικό κομμάτι της ιστορίας της Κρήτης το παραθέτω σαν ιστορικό σημείωμα σ΄ αυτό το βιβλίο".