ΧΙΑΚΑ

[...] Οι σελίδες του βιβλίου είναι κατά κάποιο τρόπο ένα χρονικό της δεκαετίας του 1950. Το βιβλίο είναι μια απλή καταγραφή στοιχείων και γεγονότων όπως τα έζησα εκείνη την εποχή. Γράφτηκε χωρίς αξιώσεις, αλλά με πολλή αγάπη για την Χίο και την επιθυμία να τονισθή το ήθος και η εργατικότητα των ανθρώπων της ελληνικής επαρχίας κατά την δεκαετία του 1950, να βοηθήση να θυμηθούν οι παλιοί την ζωή εκείνης της εποχής και τον τρόπο λειτουργίας των μονοθεσίων σχολείων της επαρχίας στα οποία εφοίτησαν, καθώς και να γνωρίσουν οι νέοι την βόρειο Χίο των γονέων και κυρίως των παππούδων τους.
Θα πρέπει να τονισθή ότι εκείνη την εποχή, όπως σε όλα τα σχολεία της ελληνικής επαρχίας, έτσι και στα Βορειόχωρα της Χίου το σχολείο δεν ήταν αποκομμένο από την κοινωνία, στις κοινωνικές δραστηριότητες συμμετείχαν οι μαθητές και στις σχολικές οι κάτοικοι του χωριού. Εξάλλου υπήρχε πολύ στενή συνεργασία ανάμεσα στο σχολείο, την σχολική εφορεία, το κοινοτικό συμβούλιο και το εκκλησιαστικό συμβούλιο και πολύ συχνές ήταν οι συναντήσεις του δασκάλου του χωριού με τον πρόεδρο της σχολικής εφορείας, τον ταμία, τον γραμματέα και τους σχολικούς εφόρους, με τον πρόεδρο της κοινότητος και τα μέλη του κοινοτικού συμβουλίου καθώς και με τον ιερέα και τα μέλη του εκκλησιαστικού συμβουλίου για θέματα που αφορούσαν το σχολείο, αλλά και το χωριό γενικότερα. [...]