ΩΣ ΝΑΥΑΓΙΑ ΑΙ ΛΕΞΕΙΣ...

Η μελέτη προσεγγίζει τις μετα-γραφές των πεζογραφημάτων του Παπαδιαμάντη με προορισμό τη θεατρική σκηνή, την κινηματογραφική αίθουσα και τους τηλεοπτικούς δέκτες. Παρά τη συστηματική τεκμηρίωση όλων των θεατρικών, κινηματογραφικών και τηλεοπτικών θεαμάτων, βασικός μας στόχος υπήρξε να συνδεθεί το έργο του Παπαδιαμάντη με τις ανανεωτικές τάσεις και κατευθύνσεις που καθόρισαν άλλα πεδία της ελληνικής καλλιτεχνικής ζωής. Συγκεκριμένα, ο Παπαδιαμάντης αναδεικνύεται στον αντιπροσωπευτικότερο συγγραφέα προκειμένου να μελετηθεί ένα χαρακτηριστικό ρεύμα της σύγχρονης ελληνικής σκηνής: το αφηγηματικό θέατρο. Παράλληλα, ο δημιουργικός διάλογος του ελληνικού κινηματογράφου και της ελληνικής τηλεόρασης με την κλασική λογοτεχνία θα έχει ως αφετηρία αλλά και βάση τα μυθιστορήματα και τα διηγήματα του σκιαθίτη συγγραφέα.
Έτσι, σκηνοθέτες, διασκευαστές, δραματολόγοι και σεναριογράφοι, ηθοποιοί και σκηνογράφοι διατρέχουν τις φιλολογικές καθιερωμένες αξίες και τις αναθεωρητικές αναγνωστικές τάσεις γύρω από το έργο του Παπαδιαμάντη. Με αποτέλεσμα να συνυπάρχουν, αφενός η εικόνα ενός ηθογράφου ως μνημείου του ορθόδοξου ελληνισμού και, αφετέρου, εκείνη ενός ποιητή του ψυχολογικού ρεαλισμού. Στις παραστάσεις και στις ταινίες αναδιαμορφώνεται ο προσωπικός μύθος του "αγίου των ελληνικών γραμμάτων" και ο "ερωτικός και σκοτεινός" Παπαδιαμάντης. Τα παραπάνω αναδεικνύονται με ενάργεια στις διασκευές των δημοφιλέστερων, σκηνικά και κινηματογραφικά, έργων του: Η φόνισσα, Η νοσταλγός, Ο Αμερικάνος, Ο ξεπεσμένος Δερβίσης και Όνειρο στο κύμα.
Κατά την πρώτη φάση της κινηματογραφικής και τηλεοπτικής πρόσληψης του συγγραφέα συνυπάρχουν έργα "πολιτισμικής κληρονομιάς", όπως τα σίριαλ Οι έμποροι των εθνών (1973) και Η γυφτοπούλα (1974) και φιλμ του ελληνικού μοντερνισμού: Η φόνισσα (1974) και Καλή σου νύκτα κυρ' Αλέξανδρε... (1981). Μεταγενέστερα παρακολουθούμε "ιδιοποιήσεις" και συνθέσεις διηγημάτων προκειμένου να περιγραφούν μυστηριακοί και ηθογραφικοί/ρεαλιστικοί κόσμοι: Τα ρόδινα ακρογιάλια (1998