ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ

Είναι πλέον κοινή διαπίστωση ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 οριοθετούν το τέλος του επιδοτούμενου ελληνικού αθλητισμού. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει από καιρό αποφασίσει να μειώσει δραστικά τις κρατικές επιχορηγήσεις κοινωνικών φορέων, όπως τα αθλητικά σωματεία. Όταν συμβεί αυτό, το μοντέλο διοίκησης του επιχορηγούμενου (σε πολλές περιπτώσεις μέχρι και 100%) και "ερασιτεχνικά" διαχειριζόμενου αθλητισμού που ισχύει σήμερα στη χώρα μας, θα αντιμετωπίσει πολλά οικονομικά προβλήματα τα οποία θα προστεθούν στα ήδη υπάρχοντα όπως το γεγονός ότι:
-οι οργανωμένοι οπαδοί ομαδικών αθλημάτων, ενεργώντας αυτόνομα ή κατευθυνόμενα, προσπαθούν να επηρεάσουν τις αποφάσεις της πολιτείας, των διαιτητών, και την απόδοση των παικτών αντιπάλων ομάδων με τη χρήση ψυχολογικής και (συχνά) σωματικής βίας,
-οι περισσότεροι σύλλογοι δεν έχουν ιδιόκτητο γήπεδο, οι δε εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούν για τους επίσημους αγώνες τους είναι κακοσυντηρημένες με συνέπεια το περιβάλλον του αθλητικού αγώνα να μην ελέγχεται από αυτούς προκειμένου να αξιοποιηθεί οικονομικά,
-οι παράγοντες επαγγελματικών αθλημάτων ταυτίζουν το μάρκετινγκ με τις "πωλήσεις δίχως αύριο", σκεπτικό που δεν αφήνει περιθώρια για ποιοτική αναβάθμιση της δομής και της λειτουργίας των αθλητικών οργανισμών, προκειμένου να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για ανάπτυξη προωθητικών μέσων και, κατά συνέπεια, βελτίωση των εσόδων τους όχι μόνο στο παρόν αλλά και στο μέλλον. Οι παράγοντες ερασιτεχνικών αθλημάτων αφορίζουν την "εμπορευματοποίηση" του αθλητισμού ως "το σαράκι που αποξενώνει το κοινωνικό αυτό αγαθό από το λαό και τη νεολαία".
Στο πλαίσιο της προαναφερόμενης κατάστασης, οι δραστηριότητες του αθλητικού μάρκετινγκ δεν βρίσκουν πρόσφορο έδαφος ανάπτυξης, με ελάχιστες μόνο μεγάλες ομάδες ποδοσφαίρου να αποτελούν φωτεινές εξαιρέσεις. Κατά συνέπεια, το παρόν (μοναδικό) βιβλίο έρχεται να καλύψει ένα σημαντικό κενό που υπάρχει στην αθλητική βιβλιογραφία της χώρας και στοχεύει:
-να καταδείξει ότι ο αθλητισμός αποτελεί κοινωνικό φαινόμενο