ΑΝΙΣΟΠΕΔΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Τα ασπρόρουχα της μνήμης
σ' ένα τετράδιο να στοιβάζω άρ χισα
νωπά τινάγματα του ν ου, απλώματα σκέψης.
Δυνατό άνεμο έστειλα να στεγνώσουν.
Άκουγα τις άκρες τους να κτυπούν
μετέωρα φτερουγίσματα μικρών πε λαργών.
Μ' ευλάβεια τα εναπόθεσα στα συρτάρια της μνημοσύνης.
Αλήθειες και ψέματα, άνισες μάχες, μ' έστησαν όρθια.
Το πέλαγος αγνάντεψα,
λίγα κύματα πρόφθασα...

"Την ποίηση της Αργυρώς Αγγελίνα Ζωγράφου στην πρώτη ποιητική συλλογή της "Ανισόπεδες σκέψεις" σηματοδοτούν και φωτίζουν διαβάσεις που αποσκοπούν να μας οδηγήσουν στο ξέφωτο μιας πραγματικότητας, λυτρωτικά.

Ανισόπεδες επιστροφές, ανισόπεδες θύμησες, αναμνήσεις, στιγμές, ανισόπεδοι πόθοι φανερώνουν την ψυχοσύνθεση της ποιήτριας, που προσπαθεί να αναδείξει με πολλούς τρόπους όσα βίωσε η ίδια αλλά και καθένας από μας, για να μας οδηγήσει, σταθερά, να συναισθανθούμε βαθύτερες στιγμές και νοήματα..."

(Γιάννης Παπαθεοδώρου, ποιητής)

"Εκείνο που νομίζω πως ξεχωρίζει στην ποίηση της Αργυρώς είναι πως με αυτήν ξαφνικά κανείς συνειδητοποιεί πόσο μυθική είναι η καθημερινή μας ζωή: "Ασπρόμαυρη αποτύπωσες τη σκηνή στο νου σου. / Χαϊδεύοντάς τη με ζεστά δάχτυλα / μπροστά σου την αναβίωσες..."

Πρωταγωνιστικό ρόλο, βέβαια, παίζει εδώ η μνήμη, αλλά και αυτή δεν την χειρίζεται με θεωρητικό τρόπο, αλλά με μεγάλη οικειότητα: "Τα ασπρόρουχα της μνήμης" είναι μαζί και "απλώματα σκέψης", που την επόμενη στιγμή μπορούν να καταλήξουν σε "Ανισόπεδες σκέψεις", τίτλος της ποιητικής συλλογής που εκφράζει τη φωτεινή σχιζοφρένεια της ζωής μας: "Αλήθειες και ψέματα, άνισες μάχες, μ' έστησαν όρθια".

(Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ)