ΦΩΝΑΞΕ ΤΟ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ

Και ο πατέρας του τον κοιτούσε. Τα μάτια του πατέρα του τον κοιτούσαν, και ο Τζον άρχισε να ουρλιάζει. Τα μάτια του πατέρα του τον έγδυσαν εντελώς και σιχάθηκαν αυτό που είδαν. Και καθώς στριφογύριζε, ουρλιάζοντας μέσα στη σκόνη ξανά, προαπαθώντας να ξεφύγει από τα μάτια του πατέρα του, εκείνα τα μάτια, εκείνο το πρόσωπο, και όλα τους τα πρόσωπα, και το μακρινό κίτρινο φως, χάθηκαν όλα από τα μάτια του λες και τυφλώθηκε. Κατέβαινε ξανά. Δεν υπάρχει, αναφώνησε η ψυχή του και πάλι, πυθμένας σ' αυτήν τη σκοτεινιά!
Το "Φώναξέ το στα βουνά" είναι το πρώτο και για πολλούς ένα από τα πλέον σημαντικά έργα του Τζέιμς Μπόλντουιν. Βασισμένο σε αυτοβιογραφικά στοιχεία, το βιβλίο αφηγείται την ιστορία ενηλικίωσης ενός δεκατετράχρονου αγοριού στο Χάρλεμ τπς δεκαετίας του 1930. Ο Τζον βρίσκει καταφύγιο απέναντι στις αντιξοότητες της καθημερινότητας σε μια φτωχική εκκλησία της Πεντηκοστής όπου αρχίζει να κηρύττει ύστερα από μια αποκαλυπτική θρησκευτική εμπειρία.
Η μεγάλη δύναμη και η διαχρονική απήχηση του βιβλίου οφείλονται στον αυθορμητισμό, την ειλικρίνεια και τη συναισθηματική φόρτιση με την οποία παρουσιάζει ο συγγραφέας τη ζωή των μαύρων: την απόγνωσή τους στον απόηχο ακόμη της δουλείας, την καταφυγή στη θρησκεία με έναν τρόπο σωματικό και ταυτόχρονα μεταφυσικό, καθώς και την πεποίθησή τους ότι θα αποδοθεί δικαιοσύνη, έστω και στην άλλη ζωή.