ΣΑΤΙΡΙΚΑ

Δυὸ λόγια ἀπὸ ἕνα φίλο
Ο φίλτατος Γιώργης Καράτζης χρόνια τώρα ἀποτραβηγμένος ἀπὸ τὴν τύρβη καὶ τοὺς περισπασμοὺς τῆς πόλης, ὄντας ἐγκάτοικος τοῦ «Ἀνεξάρτητου Κράτους τῆς Στεφάνης» , σὲ ἕνα ἤρεμο καὶ φυσικὸ περιβάλλον ἐμπνέεται, στοχάζεται καὶ δημιουργεῖ.

Καθισμένος στὸ συμπαθητικὸ σπουδαστήριό του, παρακολουθεῖ ἀπὸ τὸ ἀνατολικὸ παραθύρι του τὶς διαδοχικὲς ἐποχικὲς ἐκφάνσεις τῆς φύσης, διαβάζει τὸ ἀνοιχτὸ βιβλίο της, ἀποκωδικοποιεῖ τὰ μύχια σήματά της καὶ ἀποκτᾶ ἀκριβὰ μαθήματα, ἐμπειρίες, εἰκόνες, ἀκούσματα, μυρωδιές, χρώματα καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ μετουσιώνει σὲ γνώση καὶ πολύτιμα περιουσιακὰ στοιχεῖα.

Τὸ ἀνήσυχο πνεῦμα του, ἄγρυπνο πάντα, ὁδηγημένο ἀπὸ μυστικὲς φωνὲς καὶ πνευματικὲς ἀνάγκες παρατηρεῖ τὰ πάντα ἀπὸ τὰ πιὸ ἁπλὰ τριξίματα τῆς γῆς μέχρι τὶς περίπλοκες παγκόσμιες σχέσεις καὶ καταστάσεις καὶ προβληματίζεται. Κυκλοφορώντας σὲ ἕνα πεδίο ἀπόλυτης ἐλευθερίας, ποὺ εἶναι τὸ κυριότερο προαπαιτούμενο τῆς ὅποιας δημιουργίας , ὁ Γιώργης μετατρέπει τοὺς στοχασμοὺς καὶ προβληματισμούς του σὲ ποίηση, μαντινάδες, μουσική.

Κι ὅταν οἱ δημιουργίες του ὡριμάσουν, τὶς ἀπογειώνει ἀπὸ τὸ ἰδεοδρόμιο ποὺ ἔχει φτιάξει στὸ βορειοδυτικὸ ἀπόκρημνο μέρος τοῦ ὑποστατικοῦ του καὶ φτάνουν στὰ χέρια μας. Κάποτε αἰσθάνεται πὼς καὶ ὁ ἴδιος ἔχει βγάλει φτερὰ στοὺς ὤμους καὶ στέργει νὰ πετάξει στὸ ἄπειρο.

Μέχρι τώρα οἱ περισσότεροι ξέρουν τὸν Γιώργη Καράτζη ὡς ἕνα ποιητὴ καὶ ἐκλεκτὸ μαντιναδολόγο. Πράγματι ἔχειτυπώσει μέχρι σήμερα τέσσερις ποιητικὲς συλλογές: («Ἐμινέ», 1988 καὶ β΄ ἔκδοση, 2000, «ΔιαΚρητικά», 1998, «Διαδρομές», 2006 καὶ «Δίλογα», 2015 καὶ ἔχει γράψει ἑκατοντάδες μαντινάδες ποὺ τὶς τραγούδησαν καὶ τὶς τραγουδοῦν πολλοὶ σπουδαῖοι Κρητικοὶ λυράρηδες. Παράλληλα ἀσχολεῖται καὶ μὲ τὴ μουσικὴ στὸ πεδίο τῆς σύνθεσης.

Ἐκτὸς ἀπὸ τὰ παραπάνω ὅμως ὁ Γιώργης παρακολουθεῖ ἀπὸ κοντὰ τὰ πολιτιστικὰ δρώμενα καὶ συμμετέχει ἐνεργά. Ἔτσι ἔχει γράψει ποικίλα κείμενα ποὺ ἀναφέρονται σὲ βιβλιοπαρουσιάσεις, βιβλιοκριτικές, εἰσηγήσεις σὲ ἡμερίδες καὶ συνέδρια, πολιτιστικὲς ἐκδηλώσεις, μ