ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ

Το Κράτος διά των αρμοδίων οργάνων του (κυρίως του Υ. Ε. Ν., αλλά και άλλων Υπουργείων, όπως του Υπ. Οικονομικών) οφείλει: 1. Να προγραμματίζει τα βήματα ανάπτυξης της Εμπορικής Ναυτιλίας και να δημιουργεί την απαιτούμενη Υποδομή. 2. Να ορίζει το θεσμικό πλαίσιο της ναυτιλίας μέσα στο οποίο θα κινείται και το ίδιο αλλά και οι άλλοι δύο κύριοι παράγοντες. 3. Να καθορίζει τα μέτρα που εγγυώνται την ασφάλεια, τόσο των εργαζομένων στα πλοία, όσο και των επιβατών. 4. Να προλαμβάνει, αφ' ενός, τα οποιαδήποτε ατυχήματα και να επιβάλλει τις ποινές που προβλέπονται, αν και όταν - ο μη γένοιτο! - υπάρξει ατύχημα. 5. Να συμπαρίσταται και υποβοηθεί τους ενδιαφερόμενους στο πλαίσιο των διεθνών διακρατικών ναυτιλιακών οργανισμών. 6. Να παρέχει μέσω των αρμοδίων ιδρυμάτων (ΝΑΤ, ΟΝ κ.λ.π.) στους εργαζόμενους και στους απόμαχους ναυτικούς ικανοποιητικές συντάξεις και υπηρεσίες υγείας και περίθαλψης. 7. Να διατηρεί καλά οργανωμένο, επαρκές και υψηλού επιπέδου δίκτυο Σχολών Εμπορικού Ναυτικού, όλων των επιπέδων και των ειδικοτήτων. 8. Να μεριμνά για τη θαλάσσια συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση με πλοία όλων των περιοχών της χώρας που έχουν ανάγκη. Επιπλέον, το κράτος πρέπει να σταθμίζει με φρόνηση πότε και πώς θα ασκεί τις παρεμβάσεις του, κατά περίπτωση. Υπάρχουν τομείς στους οποίους οι παρεμβάσεις πρέπει να είναι έντονες (όπως λ.χ. στην Ακτοπλοΐα, που κάνει μαζικές μεταφορές επιβατών) και άλλοι (όπως η ποντοπόρος Ναυτιλία) όπου οι παρεμβάσεις πρέπει να είναι πολύ διακριτικές. Πάντοτε όμως εντός των 8 υποχρεώσεων που αναφέραμε.