ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ (No 2)

Η Ηγεμονία και Σοσιαλιστική Στρατηγική δημοσιεύθηκε αρχικά το 1985 και από τότε βρίσκεται στο επίκεντρο πολλών σημαντικών θεωρητικο-πολιτικών συζητήσεων, τόσο στον αγγλοσαξονικό κόσμο όσο και αλλού. Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στη σύγχρονη σκηνή από τότε. Για να αναφερθούμε μόνο στις πιο σημαντικές εξελίξεις, είναι αρκετό να μνημονεύσουμε το τέλος του Ψυχρού πολέμου και τη διάλυση του σοβιετικού συστήματος. Σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε τις δραστικές μεταμορφώσεις της κοινωνικής δομής, οι οποίες αποτελούν τη βάση νέων παραδειγμάτων για τη συγκρότηση κοινωνικών και πολιτικών ταυτοτήτων. Για να αντιληφθούμε την ιστορική απόσταση ανάμεσα στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν γράφτηκε το βιβλίο αυτό, και στο παρόν, αρκεί να θυμηθούμε ότι εκείνη την περίοδο ο ευρωκομμουνισμός θεωρούνταν ακόμη ένα βιώσιμο πολιτικό σχέδιο, το οποίο πήγαινε πέρα και από τον λενινισμό και από τη σοσιαλδημοκρατία· και ότι από τότε οι μεγάλες συζητήσεις που απορρόφησαν τον διανοητικό στοχασμό της αριστεράς αφορούσαν τα κοινωνικά κινήματα, την πολυπολιτισμικότητα, την παγκοσμιοποίηση, την αποεδαφικοποίηση της οικονομίας και το σύνολο των θεμάτων που συνδέονται με το ζήτημα της μετανεωτερικότητας. Μπορούμε να πούμε –παραφράζοντας τον Hobsbawm– ότι ο «σύντομος εικοστός αιώνας» τελείωσε σε κάποιο σημείο των αρχών της δεκαετίας του 1990 και ότι σήμερα έχουμε να αντιμετωπίσουμε προβλήματα μιας ουσιωδώς νέας τάξης πραγμάτων.