ΧΑΙΚΟΥ

"Δραπέτες οι λέξεις, πυγολαμπίδες που δείχνουν μέσα στη νύχτα το δρόμο στο διώκτη τους, συναντιούνται στον κόσμο των Χαϊκού και συνθέτουν τον αρτιότερο ίσως υπαινικτικό, ποιητικό λόγο.
Σύντομα ποιήματα με τρεις στίχους και 5/7/5 συλλαβές, αναδύονται μέσα από την εκφραστική λιτότητα και τον ήρεμο στοχασμό της χώρας των χρυσανθέμων -ο σαμουράι και όταν ακόμη δεν έχει γευματίσει, ατάραχος βγάζει την οδοντογλυφίδα του- και πλησιάζουν με τρυφερότητα την αφόρητα ανυπόφορη, μοναχική πορεία του ανθρώπου, μέσα από ασήμαντες φαινομενικά καθημερινές εικόνες: την ομίχλη και τη χειμερινή σελήνη, τους θερισμένους ορυζώνες και τα ξεχασμένα σκιάχτρα, το αναπόφευκτα σύντομο τραγούδι των τζιτζικιών και των σαλιγκαριών τη γρηγοράδα, τον παράξενο ικέτη στη σκιά του ναού το φθινοπωρινό απόβραδο." (ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΦΤΕΡΑΝΗΣ, Σκηνοθέτης - Συγγραφέας)

"Φωτογραφίες της στιγμής της πιο ανείπωτης, που λύνουν τα μάγια της σιωπής αναδεικνύοντας με μοναδικό τρόπο την αισθητική του λόγου διαποτίζοντάς τον με μεταφορές και λυρισμό.
Ζωγραφιές της αργής ζωής, ζωγραφιές ολιγόλογες έως σιωπηλές, "νεκρές φύσεις" που αποκτούν ψυχή, που περνούν, χαϊδεύουν όπως ο άνεμος το σκιάχτρο και πάνε, αφήνοντας πίσω τη γαλήνη του Χειμώνα, την τρυφερότητα της Άνοιξης, τη νοσταλγία του Καλοκαιριού και τη μελαγχολία του Φθινοπώρου.
Λέξεις ατόφιες, απέριττες, χωρίς στολίδια, συνθέτουν φράσεις που πλημμυρίζουν μ' έναν έξοχο τραγουδιστό λυρισμό τους αρμονικούς στίχους. Χαϊκού, ποίηση απρόσμενα διαχρονική, που έρχεται από την Ιαπωνία του 17ου 18ου και 19ου αι. με τους Basho, Buson, Issa, Kikaku, Joso, Shiki και άλλους Ιάπωνες δημιουργούς." (ΗΛΙΑΣ ΓΚΟΥΜΑΣ, Ιστορικός Τέχνης - Ζωγράφος)