ΚΟΡΗ ΑΔΑΜΑΣΤΗ
ΚΟΡΗ ΑΔΑΜΑΣΤΗ
Οι μέρες πέρασαν πότε από πυκνές σκιές
και πότε από φθαρμένα μεγαλεία
πέρασαν ψίθυροι φωτός ψαλμοί βροχής
και φιδοπουκάμισα της σκέψης
εκεί που κάποτε έσταζε λάβα η αλήθεια
και μύθοι φλόγιζαν θεμέλια κι ανάσες
άκουσα το λόγο της φωτιάς
κι αφού με τύλιξε το καύκαλο της πόλης
με του καιρού τ' αφηνιασμένο μείγμα
ήρθε το κάλεσμα
το γέρικο του τόπου φως
να μας προστατεύσει και να γίνει πάλι
πυκνός, ευοίωνος, προγονικός ρυθμός. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)