ΩΡΕΣ ΥΔΑΡΕΙΣ

ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΜΠΑΛΑΝΤΑ20-8-2019«Η κατάρα μου σεβαστή,Απ’ τους θεούς κριμένηΚαι εγκεκριμένη.Δεν στάει, διαχέεται παντού,Κρυμμένη δεν θα μένει,Από το δέρμα μπαίνει εις νουΚαι τοξική είναι, όλη.Και τοξευμένη ως σωθικούΙστούς τού καθενού,Θρεμμένη, αυτού! ΔιαβόλοιΤην διασπείρουν μακριάΚι έχει και την εγγύτητα.Μα ρέει και με ταχύτητα».Έτσι ένα πνεύμα απείλησε,Και η πλάσις να μιλήσει:Δεν μίλησε!Δεν τόλμησε, μα κύλησε(Σ’ αυτόν που σύλλησε την Τάξη)Την τέτοια του κατάρα:Την όρμησε!«Ξέρε!», φωνάζει αυτή η αρά.«Μες στον καθρέφτη της κοιτάΚαι θα με βλέπει εμένα,Θα πίνει το βροχόνεροΚαι, στο ποτήρι, πάλι εγώ,Να την φιλώ στο στόμα.Γιατί, νεκρός, την κουβαλώ.Σ’ απόνερο ας πετάειΤο υπόλοιπο, στο χώμα!–Και, στο ουράνιο τόξοΠάνω, οι αντικατοπτρισμοί! – Θα βάνωΣτα χρώματά του το φιλί,Το νεκρικό φιλί μου,Να γίνει πια δική μου!Θα τρέχει, για να ξεχαστεί,Να μου ξεφύγει τάχα!Δεν πάει, δεν μπορεί!: Να!, θα διψάσει!Στην εξοχή καθώς τραβά, την βλάχα,Από κορίτσι θα ζητάΝερό να πιει που ξεδιψά.Μα δεν θα αποτολμήσειΝα πιει. – Θα την φιλήσειΤο αιμάτινό μου στόμα,Νεκρού κάτω απ’ το χώμα!Μετά από τριάντα ώρεςΘα πιει – Να!, πίνει! – ποταμούΤο δάσινο νερό του.Και βλέπει από άλλες χώρεςΚάποιου άλλου κόσμου: πνεύμαΝα ’ν’ κάτω από το ρεύμαΤου ποταμού.Ξανά θε να ’χει ένα φιλί,Το τελευταίο, και τραβάΗ σιλουέτα μου, στερνά,Την κοπελιά μες στα νερά,Γιατί εγώ θα ’μαι κάτω.Θα την τραβώ ως τον πάτο!»Έτσι το πνεύμα μίλησε.Και έκτοτε καραδοκεί,Μια διψασμένη όλο ψυχήΓια το φιλί. – Κι απείλησε!https://www.lexitipon.gr/product/596/wres-ydareis.html