ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΧΝΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ;

"Πρέπει ωστόσο να τεθεί το ερώτημα: Είναι η τρέχουσα πολύκλαυστη κατάσταση της σύγχρονης τέχνης μια απλή εκτροπή; Είναι λάθος των καλλιτεχνών, των μουσείων ή των ιδρυμάτων; Ποιες είναι οι προοπτικές για να βάλουμε τα πράγματα σωστά στη θέση τους;
Ένα μείζον συνέδριο που περιλαμβάνει όλους τους επαγγελματίες του κόσμου της τέχνης, οι οποίοι στη συνέχεια αποφασίζουν να μεταμορφώσουν ολόκληρο τον χώρο της τέχνης; Υπάρχουν καλλιτέχνες αδίκως αγνοημένοι που θα έπρεπε να αναγνωριστούν, και ποιος θα μπορούσε να το κάνει; Πρέπει τα προγράμματα των Καλλιτεχνικών Σχολών να υποβληθούν σε πλήρη επανεξέταση; Πρέπει οι πόροι που η πολιτεία διαθέτει στην κουλτούρα να χρησιμοποιηθούν αλλιώς; Τίποτα δεν είναι πιο αβέβαιο. Το πρόβλημα είναι πιο σοβαρό.
Είναι η σημερινή κατάσταση της κοινωνίας και ο τρόπος που εξελίχθηκε, που καθιστά τόσο δύσκολη κάθε άλλη κατάσταση της τέχνης. Το πρόβλημα είναι ότι από τότε που υφίσταται κάτι σαν την "τέχνη" -ξεκινώντας από την Αναγέννηση- ποτέ ο ρόλος της στην κοινωνία δεν ήταν τόσο ασήμαντος είτε η ύπαρξή της τόσο περιθωριακή, παρά το γεγονός ότι ποτέ δεν είδαμε τόσους πολλούς καλλιτέχνες και τόσες πολλές πληροφορίες και γνώσεις να κυκλοφορούν στο ευρύ κοινό, και τόσο μεγάλες ουρές έξω από τις εκθέσεις. Το πρόβλημα της σύγχρονης τέχνης είναι η παντελής έλλειψη σημασίας της στη συλλογική ζωή και το αστείο είναι ότι οι επαγγελματίες της βολεύονται απόλυτα με αυτήν την κατάσταση, επειδή ποτέ άλλοτε δεν είχαν κερδίσει τόσα πολλά χρήματα.
Υπάρχουν όμως έργα που θα αποδίδουν, σε εκατό χρόνια, αυτό που ζούμε σήμερα;
Και άραγε, υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν αυτήν την ανάγκη;" (Anselm Jappe)