ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΠΟΝΕΜΑΤΑ...

Νομίζουμε ότι θα είμαστε παντοτινοί απάνω στην "φλούδα" της γης ξεχνώντας την προσωρινότητά μας. Δεν είναι όμως έτσι. Είμαστε προσωρινοί οδοιπόροι σε αυτό το ταξίδι που λέγεται "κατά κόσμον" ζωή. Καταλαβαίνω ότι αυτή η προσωρινότητα σε τρομάζει, καθώς μέσα από αυτήν υπονοείται η καλά κρυπτόμενη στα μύχια του ψυχικού σου κόσμου ανθρωπολογική και υπαρξιακή πραγμάτωση: "το Μυστήριο του Θανάτου". Δεν είναι εύκολη η εξοικείωση με τη δύσληπτη νοηματοδότηση του Μυστήριο της Σιωπής.
Μόνο μέσα από την εν Χριστώ ζωή και βιωτή όλες οι δυσμενείς συνθήκες της βιοκαμένης εμπειρίας του ανθρώπου μπορούν να μεταβληθούν σε χαρά, κουράγιο, υπομονή και δυναμικότητα. Χωρίς το βίωμα του Σταυρού δεν θα χαρούμε την άφατη χαρά στης σταυροανάστασης. Ο ζείδωρος Χριστός είναι πανταχού παρών για να μας εμψυχώσει.
Να ζούμε την ζωή σε παρόντα χρόνο. Να απολαμβάνουμε την κάθε ημέρα σαν να είναι η τελευταία... Γεύσου την ηδύτητα της ουροανόδοτης δωρεάς που απορρέει από το ρήμα "υπάρχω". Μην γίνεσαι "κάθιδρος" και ασθμαίνων να κυνηγάς ένα "άγνωστο" αύριο και να αφήνεις να σου "δραπετεύει" από τα χέρια το ευλογημένο, στιγμιαίο και μη αξιολογημένο "παρόν".
Δράξε την ευκαιρία να ζήσεις χωρίς το "λαχάνιασμα" της ουτοπικής προσδοκίας... Ξέρει ο φιλόστοργος Χριστός τι χρειαζόμαστε: "Ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν"(Γ'. Ματθ.). Επίσης μην λησμονάς το: "χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)