Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ

Το φιλοσοφικό μυθιστόρημα παραβολικού χαρακτήρα, «Ο Καλλιτέχνης», έχει αυτοβιογραφικό ύφος και αναφέρεται στον «Αγώνα της Δημιουργίας». Εστιάζει στην Τέχνη, τον άνθρωπο, τη Λύτρωση, την Αγάπη και την Ελευθερία. Δίχως όνομα και τόπο, λοιπόν, «Ο Καλλιτέχνης» γίνεται μέσω υπέρβασης· μετάβασης, δηλαδή, της φύσης του ανθρώπου σε κάτι ανώτερο, στην «Τέλεια Αρμονία», στον Κόσμο των Δημιουργών.
Συγκεκριμένα, η ιστορία ξεκινάει, όταν ο ανώνυμος Ήρωας αποφασίζει να προχωρήσει στην αφήγηση των σημαντικότερων στιγμών της ζωής του. Κι έτσι, επιθυμεί αρχικά να αναφέρει ένα μικρό κομμάτι από τις παιδικές του εμπειρίες. Το νησί που έμενε, τις πρώτες του πνευματικές-συναισθηματικές αναζητήσεις και το αναπάντεχο ταξίδι στην Νέα Υόρκη της Αμερικής. Έπειτα, κατά την διάρκεια του ταξιδιού, γνωρίζει καλύτερα τον εαυτό του και επιθυμεί να ορίσει ένα στόχο, ένα όνειρο στο δικό του ταξίδι της ζωής. Η Μουσική είναι η πρώτη Τέχνη που σαγηνεύει την παιδική του ψυχή και έτσι διαλέγει αυτή ως έκφραση. Στην Αμερική, πια, εγκαταλείπει την οικογένειά του μαγεμένος από την φιλοδοξία της μεγάλης ζωής, ώσπου τα βήματά του τον οδηγούν σε Εκείνον, τον Καλλιτέχνη. Αρχίζει να αναθεωρεί λοιπόν και τελικά η γνωριμία αυτή παίζει καταλυτικό ρόλο στην μετέπειτα ζωή του.
Η εσωτερική αναζήτηση, η ανήσυχη ψυχή-πνεύμα, οι στιγμές παραλογισμού, η συναισθηματική φόρτιση, ο πόνος –σωματικός και πνευματικός- είναι χαρακτηριστικά που κατακλύζουν τα αυτοτελή κεφάλαια του συγκεκριμένου βιβλίου.
Συμπεραίνουμε, λοιπόν, πως ο στόχος του συγγραφέα είναι ένας: Η Αιώνια-Τέλεια τροχιά της Τέχνης, μέσω των διαδοχικών επιπέδων της Δημιουργίας. «Ο Καλλιτέχνης», δηλαδή, είναι Δημιούργημα του ήρωα της ιστορίας και ο ήρωας Δημιούργημα του συγγραφέα.