Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Το Μάιο του 2011 συμπληρώνονται εβδομήντα χρόνια από τη χρονική στιγμή κατά την οποία Γερμανοί αλεξιπτωτιστές κατέλαβαν την Κρήτη. Η Επιχείρηση Ερμής ήταν ένα τόλμημα χωρίς προηγούμενο στην πολεμική ιστορία, καθώς τότε πραγματοποιήθηκαν πρώτη φορά αεραποβατικές επιχειρήσεις. Οι αμυνόμενοι γνώριζαν λεπτομερώς τα σχέδια των επιτιθεμένων και είχαν προετοιμαστεί αναλόγως, μια και είχαν κατορθώσει να σπάσουν τους γερμανικούς κρυπτογραφικούς κώδικες. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τα γερμανικά λάθη κατά την προετοιμασία της επιχείρησης, θα έπρεπε να έχει οδηγήσει τους Γερμανούς στην ήττα. Όμως, τα σοβαρά σφάλματα των αμυνομένων στο Μάλεμε έδωσαν τελικά τη νίκη στη γερμανική πλευρά, παρά τις σοβαρές απώλειες που αυτή υπέστη.

Για τον Τσώρτσιλ, η αποτελεσματική υπεράσπιση της Κρήτης ήταν η εκδίκηση για το φιάσκο στην Ελλάδα· για τον Χίτλερ, ήταν η λαμπρή κατάληξη των στρατιωτικών επιχειρήσεών του στα Βαλκάνια. Οι αμυνόμενοι, κατά κύριο λόγο Νεοζηλανδοί και Αυστραλοί, που κλήθηκαν να καταβάλουν το τίμημα μιας αχρείαστης στρατιωτικής περιπέτειας, ευλόγως ανακάλεσαν στη μνήμη τους την επιχείρηση στην Καλλίπολη κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου είχαν υποβληθεί σε ανάλογες θυσίες. Με την κατάληψη της Κρήτης διανοίχθηκαν νέες προοπτικές για το στρατηγικό σχεδιασμό των Γερμανών στη Μέση Ανατολή. Όμως, ο Χίτλερ δεν ενδιαφερόταν γι' αυτό το μέτωπο, καθώς ήταν προσκολλημένος στην επίθεση εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης. Κατά συνέπεια, η Επιχείρηση ΕΡΜΗΣ ήταν σε τελική ανάλυση μάταιη.

Συγχρόνως, η Μάχη της Κρήτης υπήρξε η τελευταία έντιμη στρατιωτική αναμέτρηση. Και οι δύο πλευρές πολέμησαν σκληρά αλλά τίμια, γεγονός που κατέστησε δυνατή τη συμφιλίωση των Νεοζηλανδών βετεράνων και των Γερμανών αλεξιπτωτιστών στα τέλη της δεκαετίας του '50. Σε αυτή την εξιστόρηση των γεγονότων συμπεριλαμβάνεται η σημαντική συμβολή των ελληνικών ανταρτικών δυνάμεων στις μάχες, παρουσιάζεται με κριτικό πνεύμα το σύνολο των γερμανικών, αγγλικών, αυστραλιανών και νεοζηλανδικών πρωτογενών και δευτερ