Η ΖΑΖΙ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ

Γιατί αξίζει να διαβάσουμε σήμερα τη Ζαζί;
Σ' ένα κείμενό του από τη συλλογή Το ταξίδι στην Ελλάδα, ο Κενό γράφει ότι "ένα αριστούργημα είναι συγκρίσιμο μ' ένα βολβό από τον οποίο κάποιοι αρκούνται στο ν' αφαιρούν τον επιφανειακό φλοιό, ενώ άλλοι, λιγότεροι σε αριθμό, τον ξεφλουδίζουν: με λίγα λόγια, ένα αριστούργημα είναι σαν το κρεμμύδι".
Οπότε, ναι: τη Ζαζί μπορούμε και σήμερα να την απολαύσουμε για τη ροή του κειμένου, το χιούμορ και την πρωτοτυπία της σε πρώτη ανάγνωση, πρώτη φλούδα, όμως όσους θέλουν να ξεφλουδίσουν μπορεί να τους κάνει να σκεφτούν πάνω στις δυσκολίες, τα όρια και τις υπερβάσεις της τέχνης της μετάφρασης, αλλά, φυσικά, και τις αντιστάσεις, την προσαρμοστικότητα, τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει και η δική μας γλώσσα.
Σήμερα και στην Ελλάδα, εδοκετόρα που λένε, ο Κενό είναι παρών. (Νίκος Αμανίτης, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Τι κάνετε σ' αυτά τα μέρη; Και τόσο αργά;"
"Κι εσάς τι σας κόφτει;" απάντησε ο αποκαλούμενος X.
"Ναι" είπε, "με κόφτει."
"Τότε" είπε ο άνδρας, "εν τοιαύτη περιπτώσει δηλαδή, το πράγμα αλλάζει."
"Μου επιτρέπετε, λοιπόν, να διατυπώσω γι' άλλη μία φορά την ερωτηματική πρόταση που σας υπόβαλλα πριν από λίγα λεπτά;"
"Υπέβαλα" είπε ο σκοτεινός.
"Υπέβαλλα" είπε ο Τρουσκαγιόν.
"Υπέβαλα, με ένα λάμδα."
"Υπέβαλα" είπε τελικά ο Τρουσκαγιόν. "Α, η γραμματική δεν είναι το φόρτε μου! Κι αν μούχει παίξει άσχημα παιχνίδια... Τ' αφήνουμε αυτό. Λοιπόν;"