Η σύγχρονη αρχαιολογία, ιστορία και φιλοσοφία αναγνωρίζει ένα διακριτό φιλοσοφικό ρεύμα που χαρακτηρίζεται με τον όρο Ελληνο-Βουδδισμός (Graeco-Buddhism) και με πυρήνα του περιοχές της κεντρικής Ασίας και της ινδικής υποηπείρου, εξαπλώνεται σε ολόκληρη την Άπω Ανατολή. Παράλληλα η ιστορία των εικαστικών τεχνών επίσης διακρίνει μία ιδιαίτερη μορφή καλών τεχνών που χαρακτηρίζεται με τον όρο Ελληνο-Βουδδιστική Τέχνη (Graeco-Buddhist Art) και αναπτύσσεται από την εποχή του Αλεξάνδρου έως και τον VIΙ μεταχριστιανικό αιώνα, οπότε και περιθωριοποιείται με την είσοδο των Αράβων και του Ισλάμ στην κεντρική Ασία και την ινδική υποήπειρο.

Το ζητούμενο της ιστορικής και αρχαιολογικής, αλλά και της εικαστικής έρευνας εστιάζεται στο εάν και κατά πόσον η εξέλιξη αυτή αποτελεί ένα συγκυριακό διαδραστικό φαινόμενο που προκύπτει λόγω της επαφής διακριτών πολιτιστικών και πολιτισμικών παραγόντων ή δημιουργείται σκόπιμα υπακούοντας σε άλλα και εντελώς διαφορετικά κριτήρια.

Οι εικαστικές τέχνες που χαρακτηρίζονται συλλογικά με τον όρο Ελληνο-Βουδδιστική Τέχνη (Graeco-Buddhist Art), ορίζονται με την μορφή μίας γενικής έκφρασης του Ελληνο-Βουδδισμού (Greco Buddhism), αποτελώντας κατά μία έννοια συγκρητισμό μεταξύ του κλασσικού ελληνικού πολιτισμού και του Βουδδισμού. Η ανάπτυξή της καλύπτει μία περίοδο μεγαλύτερη της χιλιετίας με αφετηρία της την εποχή του Αλεξάνδρου, έως την είσοδο των Αράβων κατά τον VII μεταχριστιανικό αιώνα στην κεντρική Ασία και την ινδική υποήπειρο, έχοντας επίκεντρο την περιοχή της Gandhara στο σύγχρονο βόρειο Πακιστάν. Στις περισσότερο εμφανείς ελληνικές επιδράσεις συγκαταλέγονται οι συμβολισμοί ηρώων, ερώτων και άλλων προστατευτικών ήσσονων θεοτήτων που κυριαρχούν στον ελληνικό κόσμο.

Συγγραφέας: Ηλιόπουλος, Γιώργος Ζ.

Δείτε Σχετικά βιβλία