ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ (No 19)

Μιλώντας για το έργο του συνολικά, ο Μισέλ Φουκώ έγραφε: «Όλα μου τα βιβλία [...] είναι, αν θέλετε, μικρές εργαλειοθήκες. Αν κάποιοι επιθυμούν να τα ανοίξουν, να κάνουν χρήση μίας φράσης, μίας ιδέας, μίας ανάλυσης, όπως κάνουν με ένα κατσαβίδι ή με ένα χαλαρό μπουλόνι, προκειμένου να βραχυκυκλώσουν, να απονομιμοποιήσουν, να ανατρέψουν τα συστήματα εξουσίας, περιλαμβανομένων ενδεχομένως ακόμη και εκείνων εκ των οποίων προέρχονται τα βιβλία μου... ε, τότε, τόσο το καλύτερο [...]».
Ο κεντρικός αναφορικός άξονας του πολυσχιδούς έργου του Φουκώ είναι οι δομές των θεσμών εκείνων οι οποίοι μεσολαβούν προκειμένου να εξαντικειμενίσουν το ανθρώπινο υποκείμενο και κατ' αυτόν τον τρόπο να το καταστήσουν έρμαιο του δικού τους εξουσιαστικού Λόγου (raison) και λόγου (discours), δηλαδή της εξουσιαστικής τάξης η οποία συγκροτεί τη θεσμική δύναμη των πολιτικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δομικών πλεγμάτων. Κατά συνέπεια, το εγχείρημα του Φουκώ φιλοδοξεί πράγματι να χρησιμεύει ως πρόταγμα απονομιμοποίησης και ανατροπής των συστημάτων εξουσίας, καθώς και των ελάχιστα γνωστών και πολύπλοκων «σημείων στήριξης» τα οποία συνδέουν μεταξύ τους φαινομενικά ανεξάρτητους θεσμούς, έτσι ώστε τελικά να φανερώνονται τα πλέγματα των συνάψεων τα οποία γεννούν τους θεσμούς και διαιωνίζουν την επικράτησή τους στην κοινωνική και πολιτιστική σφαίρα