Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΔΥΣΤΟΠΙΑΣ

Το τεχνολογικοβιομηχανικό σύστημα είναι εξαιρετικά ανθεκτικό λόγω της λεγομένης «δημοκρατικής» δομής του και της επακόλουθης ευελιξίας του. [...] Σ' ένα «δημοκρατικό» σύστημα, όταν η κοινωνική ένταση και η αντίσταση αναπτυχθούν επικίνδυνα, το Σύστημα μπορεί να οπισθοχωρεί και να συμβιβάζεται, ούτως ώστε να επαναφέρει έτσι τις εντάσεις σε ένα «ασφαλές» επίπεδο. [...] Έτσι, το να χτυπάς το Σύστημα είναι σαν να χτυπάς ένα κομμάτι λάστιχο. Το χτύπημα με ένα σφυρί μπορεί να καταθρυμματίσει τον χυτοσίδηρο, επειδή ο χυτοσίδηρος είναι άκαμπτος και εύθρυπτος. Αν χτυπήσεις όμως ένα κομμάτι λάστιχο δεν θα του προκαλέσεις κάτι, επειδή είναι εύκαμπτο. Υποχωρεί μπροστά στο σφυρί και αμέσως αναπηδά μόλις ασκηθεί πάνω του η δύναμη του σφυριού. Το ίδιο συμβαίνει και με το «δημοκρατικό» βιομηχανικό σύστημα: υποχωρεί μπροστά στην διαμαρτυρία, τόσο ώστε η διαμαρτυρία να χάσει την δύναμη και την ορμή της. Οπότε, το Σύστημα ανακάμπτει. Έτσι αν θες να χτυπήσεις το Σύστημα εκεί που πονάει θα πρέπει να επιλέξεις ζητήματα για τα οποία το Σύστημα δεν θα κάνει πίσω, για τα οποία θα πολεμήσει μέχρι τέλους.
[...] Πάνω απ' όλα, ένα επαναστατικό κίνημα πρέπει να διαθέτει θάρρος. Μια επανάσταση στον σύγχρονο κόσμο δεν θα είναι βραδυνή δεξίωση. Θα είναι θανατηφόρα και σκληρή. Μπορείτε να είστε σίγουροι ότι όταν το τεχνολογικοβιομηχανικό σύστημα αρχίσει να καταρρέει το αποτέλεσμα δεν θα είναι η ξαφνική μετατροπή ολόκληρης της ανθρωπότητας σε παιδιά των λουλουδιών. Απεναντίας, διάφορες ομάδες θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την εξουσία. Αν οι αντίπαλοι της τεχνολογίας αποδειχθούν οι πιο ανθεκτικοί, τότε θα καταφέρουν να εξασφαλίσουν ότι η κατάρρευση του τεχνολογικού συστήματος θα είναι πλήρης και οριστική. Αν άλλες ομάδες αποδειχθούν ανθεκτικότερες, τότε θα καταφέρουν να σώσουν το τεχνολογικό σύστημα και να το κάνουν να λειτουργήσει ξανά. Έτσι, ένα αποτελεσματικό επαναστατικό κίνημα πρέπει να αποτελείται από ανθρώπους που είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν το τίμημα που απαιτεί μία πραγματική επανάστ