ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ: ΠΛΑΙΣΙΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ

Υπάρχει ένα σημαντικό ερώτημα στο οποίο οφείλουμε να απαντήσουμε ως κοινωνία: είναι η δημόσια υγεία πράγματι δημόσια εάν δεν προστατεύονται όλοι οι άνθρωποι από τις ασθένειες και τις επιπτώσεις τους κατά τρόπο δίκαιο; Γνωρίζουμε πως οι βαθύτερες αιτίες των ασθενειών εντοπίζονται στον τρόπο με τον οποίο οργανώνουμε τις κοινωνίες στις οποίες ζούμε, καθορίζονται από την ανθρώπινη δραστηριότητα και το αποτύπωμά της στον πλανήτη, ενώ διαμορφώνονται από ολόκληρο το φάσμα των πολιτικών που ασκούνται σε τοπικό, εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο.
Ωστόσο, τα συστήματα υγείας παραμένουν επικεντρωμένα στην κλινική αντιμετώπιση των ασθενειών, αντί να αποβλέπουν ταυτόχρονα στην εξάλειψη των κοινωνικών αιτιών τους, αλλά και να υποστηρίζουν το άτομο σε όλο το φάσμα της φροντίδας. Στο κυρίαρχο κοινωνικοοικονομικό μοντέλο δεν υπάρχουν κίνητρα πρόληψης των ασθενειών γιατί η θεραπεία τους αποφέρει κέρδος, ενώ η εμπορευματοποίηση της περίθαλψης επιβαρύνει δυσανάλογα τις κοινωνικές ομάδες που έχουν ούτως ή άλλως περισσότερες πιθανότητες να νοσήσουν, οξύνοντας περαιτέρω τις ανισότητες.
Οι ανισότητες στην υγεία αντιστοιχούν σε κοινωνικές ανισότητες. Εάν η υγεία δεν βελτιώνεται, η κοινωνία δεν βελτιώνεται. Η υγεία του πληθυσμού είναι λοιπόν ενδεικτική για το πόσο καλά τα πάμε ως κοινωνία. Υπό αυτό το πρίσμα, η δημόσια υγεία είναι πρωτίστως ζήτημα κοινωνικής συνοχής και δικαιοσύνης. Όσο επιμένουμε να μην την αντιμετωπίζουμε ως τέτοιο, οποιαδήποτε προσπάθεια βελτίωσής της θα είναι αλυσιτελής. Εκκινώντας από αυτή τη θέση, το ανά χείρας βιβλίο φιλοδοξεί να περιγράψει το πλαίσιο και τις βασικές έννοιες της δημόσιας υγείας, αλλά και να συμβάλει στον σχετικό δημόσιο διάλογο προσεγγίζοντας τις συνθήκες που την καθορίζουν από μια προοδευτική σκοπιά. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)