€{{ finalTotal }}
({{ count }}) ΤΕΜΑΧΙΑ ΣΤΟ ΚΑΛΑΘΙ
€{{ finalTotal }}
ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΕ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ
ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΕ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ
Κάποτε, σε ένα μικρό σπιτάκι, έξω από ένα χωριό, ζούσαν ένας γέρος και μια γριά. Κάθε πρωί, ο γέρος πήγαινε στο δάσος για να κόψει ξύλα και η γριά καθόταν στο σπίτι για να κάνει τις δουλειές του νοικοκυριού.
Ήταν και οι δύο άνθρωποι εργατικοί και ζούσαν αγαπημένοι. Είχαν, όμως, έναν καημό μεγάλο που τους έκαιγε την καρδιά: Δεν είχαν παιδιά, και ζούσαν ολομόναχοι στα γεράματά τους.
"Αχ, τι ωραία που θα ήταν αν έπαιζε εδώ ένα αγοράκι ή ένα κοριτσάκι!" σκεφτόταν συχνά η γριά, καθώς σκούπιζε τη σκάλα και την αυλή του σπιτιού.
Κι όταν ο γέρος γύριζε κουρασμένος απ' το δάσος, ξεφορτώνοντας ένα μεγάλο δεμάτι ξύλα, σκεφτόταν κι αυτός:
"Αν είχαμε ένα αγοράκι, θα έτρεχε τώρα που γυρίζω να με υποδεχτεί και να μ' αγκαλιάσει χαρούμενο".
Έτσι, μ' αυτό το όνειρο ζούσαν κι οι δυο τους. Ποιο το όφελος, όμως; Η ουσία ήταν πως δεν είχαν παιδιά κι η ζωή τους κυλούσε άδεια και μονότονη. Ένα πρωί, η γριά ετοίμασε, όπως πάντα, το κολατσιό του γέρου, κι ύστερα πήρε τα λερωμένα ρούχα και τράβηξε για το ποτάμι να τα πλύνει. Έτριβε και ξανάτριβε τα ρούχα, ώσπου πιάστηκε η μέση της.
Ας κάτσω λίγο να ξαποστάσω, σκέφτηκε, και κάθησε σε μια πέτρα στην ακροποταμιά. Κι εκεί που καθόταν συλλογισμένη και κοιτούσε τα καθαρά νερά του ποταμού να τρέχουν, σαν κάτι παράξενο να πήρε το μάτι της. [...] (Από την έκδοση)
Δραστηριότητα:
Λογοτεχνία
