Ο ΜΕΓΑΣ ΠΙΣΤΟΣ (No 69)

Η ΠΕΜΠΤΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ του Τάκη Π. Πιερράκου ανιχνεύει ζητήματα πίστης, εμπιστοσύνης, αφοσίωσης, εσωτερικής πληρότητας, διαχείρισης της καθημερινότητας, φυσικής παρακμής, αυθεντικότητας της ύπαρξης κ.α. μέσα από τριάντα τρεις στοχαστικές ποιητικές διαδρομές.

Μέγας πιστός είναι κάθε άνθρωπος που αγωνίζεται επί ματαίω να εκπληρώσει όλες του τις επιθυμίες στα χρονικά πλαίσια της παρούσας σύντομης ζωής του. Μέγας πιστός είναι ο άνθρωπος που κατανοεί την αναγκαιότητα της φύσης και ως πηγή συμπαντικού νοήματος. Μέγας πιστός είναι ο ίδιος ο ποιητής που αγωνίζεται καθημερινά και ταλαιπωρείται ψυχικά για να αλιεύσει τους επιούσιους στίχους. Μεγάλος πιστός είναι, τέλος, ο ερωτευμένος, ο οποίος καταφέρνει να έχει με την αγαπημένη του μια σχέση ικανή να διατρέξει την έκταση μιας μυθιστορηματικής τριλογίας.

Αποτελεί ερώτημα αν το έξυπνο ανδροειδές της τεχνητής νοημοσύνης θα αναγνωρίσει την έννοια της πίστης και περαιτέρω αν θα νοιώσει την ανάγκη να ζήσει ως Μέγας πιστός.

* * *

ΤΟ ΣΤΡΕΙΔΙ

Αντίθετα με το βρέφος
που ορίζεται από τη μαλακή
και ζεστή αγκαλιά της μητέρας του
η ψυχουδιά του στρειδιού
καλουπώνεται σε ψυχρό
περίβλημα σκληρότητας.
Ζει λοιπόν ο φερώνυμος οργανισμός
—αφύσικα—
και πεθαίνει θεωρητικά
σε τόπο νοητικά άτοπο
από ερμητικό κλείσιμο στον εαυτό του.


ΤΑ ΡΕΙΚΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ

Τα ρείκια της παραλίας ψήλωσαν.
Κάθομαι στη βεράντα
τυλιγμένος αλισάχνη
και τ’ αγκαλιάζω με βλέμμα θαυμασμού!
Τα πύργωσαν ισάριθμες
και ισόβια αξεδίψαστες
για φως λευκόχρυσο
και υφάλμυρο νερό
στην άμμο καρφωτές επιθυμίες.