ΛΗΞΙΠΡΟΘΕΣΜΕΣ ΕΠΑΓΓΕΛΙΕΣ

ΩΔΗ ΣΤΟ ΨΕΜΑ

Κλαίνε οι κάμποι κλαίνε τα βουνά
τον ήλιο που βυθίζεται στο ψέμα

τη μέρα που λικνίζεται
σαν να 'τανε θεά

τη νύχτα που στολίζεται
μόνο για τους καθρέφτες

τις στιγμές που πέφτουν χορεύοντας
στο πηγάδι της μνήμης

(λες και θα γύριζαν ποτέ στο φως
ξανά με το σφρίγος της νιότης)

την ένοχη σιωπή που βυθίζεται
στο τέλμα των ονείρων μας

το ψέμα που φουντώνει και μας πνίγει
τη λήθη που μας διπλώνει και μας τυλίγει.


Στην ένατη ποιητική συλλογή του Λεωνίδα Γαλάζη, που τιτλοφορείται "Ληξιπρόθεσμες επαγγελίες", γύρω από το κεντρικό θέμα του συχνά αναξιόπιστου και παραπλανητικού πολιτικού ή εξουσιαστικού λόγου συνυφαίνονται επιμέρους θέματα, όπως είναι η κρίση (οικονομική, κοινωνική, πνευματική), το υπαρξιακό δράμα του σύγχρονου ανθρώπου, ο ατομισμός ως σύμπτωμα της απομάκρυνσης από την πολιτεία και την κοινότητα. Η μορφή του Σωκράτη, που είναι εμβληματική σε ορισμένα ποιήματα της συλλογής, παραπέμπει στον ορθό λόγο, στην κριτική και στην αυτοκριτική, όπως και στην αέναη αναζήτηση της αλήθειας, ως μέσα υπέρβασης των αδιεξόδων που βιώνουμε. Επομένως, σε μεγάλο μέρος του βιβλίου δεσπόζει η σχέση του ατόμου-πολίτη με το σύστημα εξουσίας που τον περιβάλλει και προβάλλονται ποικίλες όψεις των σχέσεών του με την Πολιτεία και τους θεσμούς της. Δεν λείπουν, βέβαια, από το βιβλίο και ποιήματα του ιδιωτικού χώρου. Γύρω από τα επιμέρους θέματα κυριαρχεί η αποστροφή προς το ψεύδος σε όλες του τις μορφές και εκφάνσεις, όπως φαίνεται στο ποίημα "Ωδή στο ψέμα".