ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ;

Ένα μυθιστόρημα "συγκινητικό, αστείο, τρυφερό", όπως το διαφήμισε ο Τόμας Μαν, γραμμένο στην καρδιά της οικονομικής κρίσης από έναν συγγραφέα που είχε νιώσει βαθιά τις συνέπειές της.


Αρχές 1930: Το γερμανικό κράτος αδυνατεί να πληρώσει τα χρέη του, οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες πιέζουν για τα χρήματα τους, οι μισθοί κατρακυλούν, οι απολύσεις είναι καθημερινό φαινόμενο, η ανεργία αυξάνεται ταχύτατα, οι Ναζί επίσης.
Τρία χρόνια πριν ο Χίτλερ καταλάβει την εξουσία ο Γιοχάνες Πίνεμπεργκ και η αγαπημένη του Έμα, το Μανάρι όπως την αποκαλεί, μαθαίνουν πως πρόκειται να αποκτήσουν παιδί και αποφασίζουν να παντρευτούν. Εκείνος ελπίζει σε μια δεύτερη δουλειά, αλλά τελικά απολύεται και από αυτή που έχει. Αναγκάζονται να μετακομίσουν στο Βερολίνο. Εκεί, ανάμεσα σε κομμουνιστές, Ναζί, Εβραίους, φτωχά νοικοκυριά, πολυτελείς επαύλεις και καμπαρέ, προσπαθούν όχι απλώς να εξασφαλίσουν το ψωμί τους, αλλά και να διασώσουν την αξιοπρέπειά τους.

"Ευρωπαϊκή κρίση, ανεργία, πτωχεύσεις; Καθόλου περίεργο που το "Και τώρα, ανθρωπάκο;" γνωρίζει νέα επιτυχία", έγραφε η Frankfurter Allgemeine το περασμένο φθινόπωρο, όταν το μυθιστόρημα εκδόθηκε με τις 100 επιπλέον άγνωστες μέχρι πρόσφατα σελίδες που περιλαμβάνει και η ελληνική έκδοση. Οι σελίδες αυτές είχαν κοπεί από την αρχική του 1932 διότι ο εκδότης του φοβήθηκε την αντίδραση των Ναζί στα αποσπάσματα περί καμπαρέ, γυμνιστών, καταγωγείων και Εβραίων.
Γραμμένο σε μια εποχή παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που η ένοχη για τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο Γερμανία είχε επιπλέον να πληρώσει τεράστιες αποζημιώσεις, όταν η Δημοκρατία της Βαϊμάρης κατέρρεε και το άστρο του Χίτλερ ανέβαινε, το μυθιστόρημα εκτόξευσε τη φήμη του Φάλαντα στα ύψη.
"Αυτό που ήταν για τον 18ο αιώνα "Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου" του Γκαίτε ήταν για τον 20ό το "Και τώρα, ανθρωπάκο;"", έγραφε πριν από λίγους μόνο μήνες η Die Zeit. Μια γλυκιά ερωτική ιστορία σε περιβάλλον ανασφάλειας, ανεργίας και ένδειας, αναταραχής και κοινωνικής και πολιτικής αποξένωσης. "Ένα από τα πιο