ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΕΥΞΕΙΝΙΟΣ ΧΩΡΟΣ

Οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, σήμερα Ευρωπαϊκής Ένωσης, διήλθαν από πολλά στάδια ώσπου να φτάσουν σήμερα στο σημείο, να γίνεται λόγος για ένταξη ορισμένων χωρών της παρευξείνιας περιοχής στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Βουλγαρία, Ρουμανία, Τουρκία), και την παράλληλη ανάπτυξη σχέσεων με άλλα κράτη του Εύξεινου Πόντου. Ωστόσο παρά τη συζήτηση, το διάλογο, την ανταλλαγή απόψεων και τη σημαντική πρόοδο που έχει σημειωθεί στον ευρωπαϊκό χώρο και ιδιαίτερα στους θεσμούς και τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την πολύ ενδιαφέρουσα για πολλούς λόγους περιοχή, το ίδιο ενδιαφέρον με ορισμένες εξαιρέσεις - δεν έχει δειχθεί στον ελλαδικό χώρο. Εκεί όπου θα μπορούσε λόγω ιστορίας, γεωγραφίας αλλά και πολιτισμικών καταβολών και σχέσεων να αναπτυχθεί ένα ρεύμα επανασύνδεσης με την παρευξείνια περιοχή. Έτσι το ενδιαφέρον της ελληνικής πολιτικής και επιστημονικής ζωής και πολιτικής για πάνω από μία δεκαετία, αφού ξεπέρασε το αρχικό σοκ της άγνοιας για μία κεντρική για τον Ελληνισμό περιοχή δράσης και ενεργειών, περιορίζεται στην απλή αναφορά, σε ελληνικούς πληθυσμούς που ζουν στο χώρο -η μετανάστευση ωστόσο τους έχει συρρικνώσει- σε ελληνικά επιχειρηματικά συμφέροντα, οικονομικές διεισδύσεις, και αγορές, σε μελέτες που δε λαμβάνουν υπόψη πολλά χαρακτηριστικά του χώρου. Έλλειψε και λείπει δηλαδή παρά την αντίθετη ρητορεία, η ουσιαστική προετοιμασία για την αποκατάστασή της σχέση της ελληνικής θεωρίας και πράξης με τον Εύξεινο Πόντο, σχέση η οποία αρχίζει από το μύθο, διαπερνά τη γέννηση του πολιτισμού και φτάνει στο λόγο, στη μνήμη και την αλήθεια. Από την άλλη πλευρά, η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτέλεσε τον πιο σημαντικό -μαζί με το ΝΑΤΟ- οικονομικό και πολιτικό οργανισμό, στον οποίο παλιά και νέα κράτη της παρευξείνιας περιοχής στήριξαν τις ελπίδες για οικονομική ανάπτυξη, κοινωνική συνοχή, στρατιωτική ασφάλεια και τελικώς επιβίωση. Κράτη, τα οποία εμφάνισαν σημάδια αποσύνθεσης του κοινωνικού ιστού και της δημόσιας διοίκησης, απόρροια της κατάρρευσης του πολιτικού συστή