Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΥ

Σε ποιο καθεστώς εικόνων ζούμε; Οι εικονολατρικές κοινωνίες του δυτικού κόσμου παράγουν μαζικά εικόνες του πραγματικού που λειτουργούν σε παγκόσμιο επίπεδο σαν μονοδιάστατος τρόπος ανάγνωσης του βιωμένου κόσμου. Οι εικόνες έρχονται να υποκαταστήσουν τη διάχυτη έλλειψη νοήματος, κυριαρχούν σαν οδηγοί του καλού και του κακού, του σωστού και του λάθους, του ωφέλιμου και του ζημιογόνου, του όμορφου και του άσχημου, του ορθολογικού και του ανορθολογικού, της αλήθειας και του ψέματος. Είναι οι εικόνες του θεάματος που καταναλώνονται ως διαφοροποιήσεις του Ίδιου. Είναι οι εικόνες που παράγει η εξουσία, ενώ τα άτομα καταναλώνουν την επανάληψη όσων αυτές οι εικόνες προβάλλουν. Το καθεστώς εικόνων είναι η επανάληψη του Ίδιου που λειτουργεί σαν κάτοπτρο ψευδοελευθερίας. Το σπάσιμο αυτού του κατόπτρου προϋποθέτει το αντιληπτικό και εννοιολογικό σθένος που αποκτούν τα άτομα διακόπτοντας το συνεχές της κατανάλωσης εικόνων του πραγματικού, επομένως την επανάληψη του Ίδιου.
Το εννοιολογικό νήμα του ανά χείρας βιβλίου ξεδιπλώνεται έχοντας ως εφαλτήριο την έννοια του θεάματος του Γκυ Ντεμπόρ και την κριτική της κοινωνίας του καταναλωτισμού του Ζαν Μπωντριγιάρ. Η κατοπτρική ανάγνωση της σκέψης των δύο στοχαστών συνέχει την ανάλυση της κατανάλωσης εντός του πλαισίου ενός καθεστώτος εικόνων που εκτείνεται από τα καθημερινά, συμβολικής αξίας, εμπορικά αντικείμενα μέχρι την εικόνα ενός υποψήφιου πλανητάρχη.