Η ΑΦΕΛΗΣ ΕΛΛΑΣ

Ο πατήρ Δημήτριος ήταν μία πολύπλαγκτη προσωπικότητα. Λεγόταν Νταίηβιντ Μπάλφουρ, αλλά δεν ήταν από τη γνωστή αριστοκρατική οικογένεια, όπως άφηνε να πιστεύουν. Κυνηγούσε να βρει τον Θεό. Μέσα του όμως υπήρχε και το μικρόβιο της κατασκοπείας, δηλαδή της υποκλοπής των μυστικών. Το Άγιο Όρος υπήρξε για αυτόν όχι σχολή θεολογίας αλλά κατασκοπείας. Το δίδαξε να εξετάζει καρδιές, ψυχές, μυαλά και κυρίως να διαβάζει μυστικά και να τα στέλνει στους κατάλληλους αποδέκτες. Η πτώση του Πλαστήρα από την πρωθυπουργία, η αυτοκτονία του Κοριζή, η ανάδειξη του Δαμασκηνού ως Αντιβασιλέως, η συμφωνία της Βάρκιζας το 1945, και τα Σεπτεμβριανά του 1955 στη Σμύρνη, είναι σίγουρα ιστορικές στιγμές που υπάρχει ο δάκτυλος του Μπάλφουρ. Υπηρέτησε πάνω από όλα την πατρίδα του, αν και μέσα από το εκκλησιαστικό του έργο ως ιερέας, στάθηκε στο πλευρό πολλών που τον χρειάστηκαν.
Ο πατήρ Δημήτριος ή αλλιώς Νταίηβιντ Μπάλφουρ, είχε πολλά πρόσωπα, ανάλογα με τον συνομιλητή του, παρουσιαζόταν με το ταιριαστό για την περίπτωση πρόσωπο. Ξεγέλασε πολλούς και πολλές. Ήταν η πιο θλιβερή μορφή που έπαιξε άσχημο ρόλο στην πατρίδα μας, σε μία δύσκολη εποχή.
Στο τέλος της ζωής του, αν μπορεί αυτό να θεωρηθεί μετάνοια, εξελίχθηκε σε έναν εγκρατή θεολόγο και βαθύ γνώστη του ησυχασμού.

Το βιβλίο θα μπορούσε να θεωρηθεί μία ιστορική μελέτη στο πρόσωπο του ρασοφόρου κατασκόπου, αλλά και μία περιγραφή της ελληνικής ιστορίας σε μία από τις πιο δύσκολες στιγμές της χώρας.