ΤΟ ΜΕΙΔΙΑΜΑ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ

Αθήνα, 5ος αιώνας π.Χ. Ένας ξυπόλυτος σκυφτός άνδρας με φθαρμένο χιτώνα και ακατέργαστη βακτηρία περπατά στους δρόμους της πόλης που γέννησε τη δημοκρατία διδάσκοντας τη φιλοσοφία του. Είναι ο Σωκράτης. Ένας νεαρός αριστοκράτης εθισμένος στην καλοπέραση, μαθητής των πιο ένδοξων σοφιστών, ο Αριστόβουλος, επηρεάζεται από τις ιδέες του φιλοσόφου και αρχίζει να αμφισβητεί αντιλήψεις βαθιά ριζωμένες μέσα του. Με φόντο μια πόλη στη μεγάλη ακμή της αλλά και στην απόλυτη παρακμή, λόγω του πολυετούς Πελοποννησιακού πολέμου, ο Αριστόβουλος ετοιμάζεται να δώσει τη δική του μάχη. Τη μάχη ενάντια στην κοινωνική του τάξη, ενάντια στον πατέρα του, ενάντια στον ίδιο του τον εαυτό.
Ένα ιστορικό μυθιστόρημα που ξεναγεί τον αναγνώστη στην εποχή που συνέβησαν οι πιο σημαντικές αλλαγές στο πνεύμα και στην ιστορία της αρχαίας Ελλάδας. Μια άμεση και διαυγής περιγραφή, η οποία εστιάζει στα γεγονότα που αποκαλύπτουν τον χαρακτήρα των άρτια δομημένων ηρώων, ενισχύοντας έτσι τη δραματικότητα της αφήγησης.
Απόσπασμα:
Έξω η νύχτα έμοιαζε να μην ήθελε να τελειώσει. Ένας αγέρας έτρεχε ορμητικός πάνω απ’ τη σκοτεινή θάλασσα αφήνοντας γύρω ένα απόκοσμο βουητό, κι εγώ –αμήχανος, σκεπτικός, αναποφάσιστος– έβλεπα πίσω απ’ το τεχνητό χαμόγελο των ηδονιζόμενων συμποσιαστών το μειδίαμα του Σωκράτη, και μέσα στο ακόρεστο βλέμμα τους τη διαπεραστική ματιά του ιδιαίτατου εκείνου ανθρώπου, που μέσα σε λίγες μέρες μου είχε έμμεσα –μα συγχρόνως και τόσο άμεσα κι επίμονα– θέσει τόσα ερωτηματικά, όσα δεν είχαν συστηματικά διατυπώσει οι περίφημοι δάσκαλοί μου επί είκοσι περίπου χρόνια. Ήταν πια επιτακτική η ανάγκη να κάνω κάτι. Απ’ το επόμενο κιόλας πρωινό θα επιχειρούσα με μεγαλύτερη προσπάθεια να τον συναντήσω. Ήταν ο μόνος τρόπος να πετύχω την απαραίτητη ειρήνευση μέσα μου, ν’ αποφασίσω τι πραγματικά ήθελα, να κατανοήσω αν οι πατρικές συμβουλές δεν ήταν παρά αυστηρές εντολές.