Η ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Τον Ιούνιο του 2015, στην Ρώμη, όπου με είχε προσκαλέσει να παρακολουθήσω την παράστασή του "Armine, my sister" που έχει ως αφετηρία της το ολοκαύτωμα των Αρμενίων από τούς Τούρκους, ο Jaroslav Fret, διευθυντής τού Grotowski Institute, που εδρεύει στο Wroclaw, σκηνοθέτης και ηθοποιός, μού πρότεινε να γράψω ένα κείμενο για την νέα παράσταση που ετοίμαζε βασισμένη στον μύθο τής Μήδειας, με την ομάδα τού Teatr ZAR το οποίο έχει ιδρύσει.

Η σχέση μου με τον μύθο τής Μήδειας ανάγεται στο καλοκαίρι τού 2003, όταν ασχολήθηκα μαζί του δραματοποιώντας μία εκδοχή τής "Μήδειας" τού Ευριπίδη. Η διαχείριση που έκανα τότε τού μύθου και ιδιαίτερα τής ίδιας τής Μήδειας, ήταν προοίμιο τής διαχείρισης το 2015 : τότε, αφαιρούσα από την Μήδεια τα μαγικά προσόντα της, την απογύμνωνα από τις μαγικές της ικανότητες . αυτό συνέβαινε σε μία ιστορική στιγμή όπου τα πάντα έχαναν επίσης την θεϊκή τους διάσταση, ερήμωναν τα μαντεία, κατέρρεαν οι θεοί, το θείον εξαφανιζόταν, ο κόσμος έμενε γυμνός από οποιοδήποτε υπερβατικό πρόσημο. Μέσα σ’ αυτό το άδειασμα τού σύμπαντος από την θεία διάστασή του, η Μήδεια, όπως την εμφάνιζα, περιοριζόταν στα ανθρώπινα όριά της. Αυτό δεν τής επέτρεπε να πραγματοποιήσει τα εκδικητικά της σχέδια, με όλες τις συνέπειες που θα είχε τόσο για την ίδια όσο και για άλλα πρόσωπα τής τραγωδίας : στο τέλος τού έργου αυτού, που ο τίτλος του είναι, "Πολιτισμός", η Μήδεια δολοφονείται, επισφραγίζοντας έτσι, με τον πιο τελεσίδικο τρόπο, την αποκλειστικώς ανθρώπινη μοίρα της.

Αυτήν την μοίρα σκέφτηκα πάλι όταν μού έκανε την πρότασή του ο Jaroslav Fret. Θέλησα να ξαναπιάσω το νήμα αλλά εκεί όπου, στο τέλος τής ευριπίδειας Μήδειας, αυτή, μετά τον έγκλημά της, ανυψώνεται με το άρμα των θεών στους ουρανούς και καταλαμβάνει θέση στον χώρο τους, δηλαδή διατηρεί, επαυξημένη μάλιστα, την ιδιότητα τής θεάς.

Στην δεύτερη εκδοχή, αυτήν ακριβώς την ιδιότητα αναλογίζεται η Μήδεια. Ττότε επανέρχεται, δραματουργικά, ο τρόπος που την προσέγγισα στον "Πολιτισμό": μία Μήδεια που, παρ’ όλη