ΒΙΡΓΙΛΙΟΥ ΑΙΝΕΙΑΔΑ (ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΠΟ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ 1-12)

Η Αινειάδα είναι το απόσταγμα όλης της αρχαιότητας. Είναι εθνικό βιβλίο, που προβάλλει το όραμα της αυτοκράτειρας Ρώμης. Οι σχολιαστές αποκαλούν την Αινειάδα ιστορία του Ρωμαϊκού λαού. Η Αινειάδα έχει αδυναμία στη διαγραφή των χαρακτήρων. Ο Βιργίλιος δεν ξέρει να δημιουργεί ζωντανούς τύπους. Επίσης το ύφος του Βεργιλίου στην Αινειάδα του είναι ομοιόμορφο και λίγο μονότονο. Το λεξιλόγιο είναι περιορισμένο. Γι' αυτό ο ποιητής κάνει συχνές επαναλήψεις και χρησιμοποιεί αόριστα επίθετα, συνηθισμένες περιφράσεις. Ο Βιργίλιος, αν και επεξεργαζόταν την Αινειάδα του για δεκαετία, άφησε ατελές το έπος του. Λίγο πριν το θάνατό του ο Βιργίλιος παράγγειλε στο φίλου του ποιητή Βάριο να κάψει την Αινειάδα του, αν τυχόν πεθάνει, προτού να αποπερατώσει το έργο του. Με τη διαθήκη του επέτρεπε την αναδημοσίευση των "Βουκολικών" και των "Γεωργικών" του και τα βιβλία της Αινειάδας που τα θεωρούσε τελειωμένα. Μετά το θάνατο του Βεργιλίου ο Αύγουστος διέταξε την πλήρη δημοσίευση της Αινειάδας. Απαγόρευσε στον Βάριο οποιαδήποτε αλλαγή των χειρογράφων του Βιργιλίου. Το έργο του Κικέρωνα "Τουσκουλανές διατριβές" εξετάζει τα εξής πέντε ηθικά προβλήματα: α) την περιφρόνηση του θανάτου, β) την αντοχή στον πόνο, γ) τη σωφροσύνη που κάνει τον άνθρωπο αναίσθητο απέναντι στον πόνο και διώχνει κάθε θλίψη και ανησυχία, δ) την κυριαρχία στα συναισθήματα, ε) την αρετή που οδηγεί στην πραγματική ευτυχία, γιατί ελευθερώνει τον άνθρωπο από τον πόνο και το φόβο. Το έργο αυτό έγινε πολύ δημοφιλές, διότι εξετάζει τα θέματα με την πρακτική ηθική, με πολλές μαρτυρίες, με παραδείγματα και με αναμνήσεις ιστορικών προσώπων. Στο έργο αυτό γίνεται λόγος για το θάνατο, για το φυσικό και σωματικό πόνο, για άλλα συναισθήματα της ψυχής, για την αθανασία της ψυχής. Η ευτυχία θεμελιώνεται πάνω στην αρετή, γιατί η αρετή είναι η μοναδική πηγή της ευτυχίας. (Από τον πρόλογο των συγγραφέων)