ΤΟ ΜΑΝΤΙΛΙ ΤΗΣ ΝΕΡΑΙΔΑΣ +CD

Πολλές φορές δε βλέπει κανείς με τα μάτια, αλλά με το νου. Κι εμείς τα παιδιά το νιώθαμε, πως ο νους του παραμυθά, που καθόταν στον ίσκιο του δέντρου από κάτω, έτρεχε μακριά. Και τότε, μέσα στη σιγαλιά, ακούστηκε να λέει: "Εκείνο το σύννεφο στον ουρανό μοιάζει με μαντίλι, αραχνοϋφασμένο... αέρινο... σαν μαντίλι νεράιδας...". Δε μίλησε κανείς μας. Τα μάτια μας ορθάνοιξαν. Καταλάβαμε πως θ' άρχιζε να λέει το παραμύθι του. Μαζευτήκαμε γύρω του και, κρατώντας την ανάσα μας, περιμέναμε ν' ακούσουμε τη φωνή του να μας σεργιανάει σ' εκείνα τα κρυφά μονοπάτια που όνειρο και αλήθεια σμίγουν, μπερδεύονται και χάνονται το ένα μέσα στ' άλλο...