Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ

Η παράδοση του Ελληνισμού που εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη του 4ου αιώνα και εδραιώθηκε χάρη στην προστασία των αυτοκρατόρων, εξασφάλισε μια συνέχεια, μια μονιμότητα. Ο χριστιανισμός δέχεται ως απαραίτητη τη γνώση της αρχαίας παιδείας, για να "πολεμήσει" τους ειδωλολάτρες με τα ίδια τους τα όπλα, την οικειοποιείται. Έγινε στοιχείο ιστορικής συνέχειας, που εξασφαλίστηκε στα σχολεία με την εκπαίδευση. Η εκκλησία δεν αμφισβήτησε το νόημα και την αξία της παιδείας. Για την εκπαίδευση των παιδιών φρόντισαν τα μεγάλα μοναστήρια, καθώς και άτομα αυτοδίδακτα ή σπουδασμένα σε ιδιωτικούς δασκάλους. Σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης διδασκόταν η Ελληνική γλώσσα, οι κλασικοί συγγραφείς. Στα σχολεία των "ιερών γραμμάτων" και στα εγκυκλοπαιδικά παρατηρείται μια συνέχεια. Στην ανώτερη, όμως, εκπαίδευση δεν υπήρχε συνεχής παράδοση. Συνεχής παράδοση υπήρχε μόνο στη διδασκαλία του δικαίου "μέσα στη συντεχνία των νοταρίων". Γενικά, το ιδεώδες του βυζαντινού ανθρώπου ήταν το ελληνοχριστιανικό, το οποίο φρόντισε να καλλιεργήσει η παιδεία του Βυζαντίου με τη σύγκλιση Ελληνικής και Χριστιανικής αγωγής, χάρη στη συμβολή των πατέρων της Εκκλησίας. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ) ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ Θ. ΚΟΡΡΕ ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ "ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΙΓΗΣ" (650-850 Μ.Χ.) ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ 9ο ΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ 11ο Μ.Χ. ΑΙΩΝΑ ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΩΝ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΚΔΟΣΕΩΝ