ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ

Τα τελευταία χρόνια γινόμαστε συχνά μάρτυρες ενός ανησυχητικού φαινομένου σημαντικός αριθμός Ορθοδόξων εγκαταλείπουν την Εκκλησία τους και προσχωρούν σε κάποια νέα αίρεση. Το φαινόμενο αυτό δεν παρατηρείται μόνο στην Ελληνική Εκκλησία. Στις μεγάλες προτεσταντικές Ομολογίες και στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία έχει οπωσδήποτε προσλάβει ευρύτερες διαστάσεις. Θα μπορούσαμε μάλιστα να μιλήσουμε για πανθρησκευτικό φαινόμενο νέων αιρέσεων. Οι ειδικοί θεολόγοι μελετούν την περίπτωση των σύγχρονων αιρέσεων, αναζητούν τα αίτιά τους, προσπαθούν να κατανοήσουν τις θρησκευτικές ιδιαιτερότητές τους και υποδεικνύουν μέτρα για την καταστολή τους. Αλλά και οι Εκκλησίες δεν παραλείπουν να λαμβάνουν κατά περίπτωση τα πιο πρόσφορα μέτρα για την προστασία των μελών τους από τους "αραβικούς λύκους", δηλ. τους αιρετικούς. Από τις πολλαπλές αντιαιρετικές ενέργειες της Εκκλησίας της Ελλάδος θα πρέπει να υπογραμμίσουμε: 1) Τη σύσταση ειδικής "Συνοδικής Επιτροπής επί των Αιρέσεων", 2) τη δημοσίευση από την "Αποστολική Διακονία" μιας σειράς εκλαϊκευμένων μελετών αντιρρητικού περιεχομένου (κυρίως στρέφονται κατά των Μαρτύρων του Ιεχωβά) και 3) την οργάνωση ειδικών εκκλησιαστικών φροντιστηρίων. Σημαντική στον τομέα αυτόν είναι η προσφορά του "Γραφείου Αντιμετωπίσεως Αιρέσεων" της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, του οποίου προΐσταται ο π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος. Οι Θεολογικές Σχολές μας, επίσης, ανταποκρινόμενες σε αίτημα της επίσημης Εκκλησίας και αναγνωρίζοντας την έκταση του κινδύνου, τον οποίο συνιστούν οι αιρέσεις σήμερα, αλλά και την ανάγκη της επιστημονικής μελέτης τους, καθιέρωσαν τη διδασκαλία ειδικού μαθήματος.