ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ (1922-1940) (No 1)

Τόσο σε διεθνές όσο και σε ελληνικό επίπεδο, η περίοδος του Μεσοπολέμου έχει ελκύσει σε μεγάλο βαθμό το ενδιαφέρον των μελετητών. Ωστόσο, από τη συστηματική έρευνα του κριτικού λόγου που παρήχθη στον ελληνικό Μεσοπόλεμο απουσιάζει το ζήτημα της διαπλοκής της θρησκείας, και πιο συγκεκριμένα του χριστιανισμού, με τη λογοτεχνική κριτική. Καθώς η συγκεκριμένη περίοδος θεωρείται κομβική για τη συγκρότηση, εδραίωση και διάδοση ποικίλων ιδεολογιών και ιδεολογημάτων, τα κείμενα του ανά χείρας τόμου εστιάζουν στον πολυδιάστατο και ενίοτε πολύπλοκο τρόπο με τον οποίο οι κριτικοί είτε τοποθετήθηκαν για λογοτεχνικά έργα με θρησκευτική θεματική είτε εξέφρασαν προβληματισμούς για θρησκευτικά ζητήματα εκείνα τα χρόνια. Σε πείσμα των δυσκολιών που θέτει η προσέγγιση ενός σε μεγάλο βαθμό αδιερεύνητου πεδίου μελέτης, οι συγγραφείς αποπειρώνται να φωτίσουν τους όρους και τις προϋποθέσεις με τους οποίους ο παράγοντας της θρησκείας, μέσω της λογοτεχνικής κριτικής, συνέβαλε στη διαμόρφωση της πολιτισμικής και πνευματικής ταυτότητας της μεσοπολεμικής Ελλάδας.