Η ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Από την προ­η­γου­μέ­νη ανά­λυ­ση γί­νε­ται φα­νε­ρό ότι το πρό­βλη­μα της κα­τοι­κί­ας είναι εξαι­ρε­τι­κά σύν­θε­το ακό­μα και αν πε­ρι­ο­ρι­στεί κα­νέ­νας μό­νο στην πο­σο­τι­κή του δι­ά­στα­ση. Το γε­γο­νός αυτό απο­τε­λεί από μό­νο του μια σα­φή προ­ει­δο­ποί­η­ση ότι τα συ­μπε­ρά­σμα­τα τα οποία αφο­ρούν τη στε­γα­στι­κή κρί­ση, δεν μπο­ρούν να υπο­στη­ρί­ζο­νται με από­λυ­το τρό­πο. Από την άλ­λη με­ριά όμως θα πρέ­πει να πα­ρα­δε­χτού­με ότι μια προ­σέγ­γι­ση του προ­βλή­μα­τος σύμ­φω­να με την αρ­χή του Ηρά­κλει­του ότι "τα πά­ντα ρει" ισο­δυ­να­μεί με πα­ραί­τη­ση από κά­θε δυ­να­τό­τη­τα επι­στη­μο­νι­κής ανά­λυ­σης. Πι­στεύ­ου­με ότι η προ­σέγ­γι­ση του ζη­τή­μα­τος της κα­τοι­κί­ας, η οποία ακο­λου­θή­θη­κε στην πα­ρού­σα με­λέ­τη, συμ­φι­λι­ώ­νει τις δυο πα­ρα­πά­νω ακραί­ες εκ­δο­χές. Η με­τα­τό­πι­ση του εν­δι­α­φέ­ρο­ντος, ανα­φο­ρι­κά με τη στε­γα­στι­κή κρί­ση, από τη σφαί­ρα της κυ­κλο­φο­ρί­ας στη σφαί­ρα της πα­ρα­γω­γής επι­τρέ­πει την εξα­γω­γή πε­ρισ­σό­τε­ρο στέ­ρε­ων συ­μπε­ρα­σμά­των. Όχι τό­σο επει­δή τα συ­μπε­ρά­σμα­τα αυτά στη­ρί­ζο­νται σε κά­ποια μα­θη­μα­τι­κά υπο­δείγ­μα­τα, όσο κυ­ρί­ως επει­δή οι υπο­θέ­σεις, οι οποί­ες τα θε­με­λι­ώ­νουν, μπο­ρούν να βε­βαι­ω­θούν εμπει­ρι­κά. Μέ­σα από μια ανά­λυ­ση των σχέ­σε­ων με­τα­ξύ τι­μών γης, αντι­πα­ρο­χής και κρα­τι­κής πα­ρέμ­βα­σης μπο­ρεί να θε­με­λι­ω­θεί ότι οι τι­μές της κα­τοι­κί­ας είναι δυ­να­τό να ανέρ­χο­νται ακό­μη και αν η ζή­τη­ση της κα­τοι­κί­ας μει­ώ­νε­ται. Αρ­κεί να δε­χτού­με ότι το πο­σο­στό αντι­πα­ρο­χής στη δε­κα­ε­τία του '80 κι­νεί­ται ανο­δι­κά πράγ­μα για το οποίο δεν πρέ­πει να υπάρ­χουν σο­βα­ρές αμ­φι­βο­λί­ες. Το ερώ­τη­μα αν η στε­γα­στι­κή κρί­ση μπο­ρεί να ερ­μη­νευ­τεί απο­κλει­στι­κά και μό­νο στη βά­ση αυτής της αύξη­σης των σχε­τι­κών τι­μών της κα­τοι­κί­ας, εξαρ­τά­ται από την ισχύ των αρ­νη­τι­κών συ­μπε­ρα­σμά­των, που προ­α­να­φέ­ρα­με ως προς το ρό­λο της ζή­τη­σης. Από τη δι­κή μας σκο­πιά δεν θα είχα­με σο­βα­ρές επι­φυ­λά­ξεις για μι