Η ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ Η ΣΙΩΠΗ

Μία ανάγνωση του Μαρξ μέσα από τη γνωριμία με τον Χέγκελ μία ανάγνωση του Μαρξ μέσα από την «υλιστική αντιστροφή» -τη μεγάλη τομή της σκέψης του- με τον χεγκελιανό στοχασμό. Ο Μαρξ ωστόσο όχι μόνο αυτής της «υλιστικής αντιστροφής» αλλά και της ανθρωποκεντρικής του αντιστροφής της απρόσωπης διαλεκτικής του Χέγκελ. Ο Μαρξ έτσι ως ο φιλόσοφος της Πράξης. Και οι σημαντικές στιγμές της ιστορίας της ιδεολογίας μας, από τον Όμηρο ως τον σημερινό επαναστατικό Λόγο, κοιταγμένες μέσα από έναν τέτοιο «ολικό» μαρξισμό... Η προβληματική των δοκιμίων συγκροτείται από έναν μαρξισμό που δεν παραβλέπει το «μέρος των δομών», αλλά και που επικεντρώνεται στη στιγμή της Πράξης ως την επικαθοριστική στιγμή της ιστορίας. Η προβληματική των δοκιμίων συγκροτείται ακόμα από έναν μαρξισμό λενινιστικό, που εντοπίζει τις ιδιομορφίες του γίγνεσθαι της χώρας μας μέσα στους γενικούς νόμους κίνησης της ιστορίας· έναν μαρξισμό που καταδυόμενος στις βασικές στιγμές της ελληνικής πραγματικότητας διασυνδέει το εποικοδόμημα με το όλο ιστορικό γίγνεσθαι, ανιχνεύοντας τη διαλεκτική γένεση του Λόγου μέσα στην Πράξη. Έναν μαρξισμό που αποκρυπτογραφεί τη συχνά ιδεαλιστική ιδεολογική συμπύκνωση των δρώμενων, ανιχνεύοντας τις ρίζες του Λόγου μέσα στην ιστορία της κοινωνίας... Έναν μαρξισμό, τέλος, που εκτείνει την «υλιστική αντιστροφή» στην προβληματική της ύπαρξης, του προσώπου και της ψυχανάλυσης του συλλογικού μας γίγνεσθαι...